Jarenlang was ik een schim van mezelf, dronk de nacht weg en sliep een gat in de volgende dag. Op die manier verdeed ik heel wat tijd. Ondertussen liep ik blauwtjes, verzuimde klassieken te lezen, miste menig goed gesprek. Goed, er waren mooie momenten daar niet van.
Toch kun je achteraf bezien verkwistend zijn met levenstijd? Inmiddels vind ik ouder worden een zegen. Dat wil zeggen, niet te oud.
Posts
1 opmerking:
Wat een afschuwelijke tantebetjestijl in deze bijdrage en zelfs meer dan éénmaal.
Binnenkort komt de huurmoordenaar langs...
Een reactie posten