Witman's werkelijkheid (3)

Duco groet de onbekende collega die staat te roken in de glazen cabine bij de trap. Duco neemt nooit de lift naar de vijfde. Hij passeert op elke verdieping een isoleercel voor nicotineverslaafden.
“Goedemiddag.”
“Idem.”, zei de rook uitblazende loonslaaf.
Duco hoorde het goed. Idem. Hij was al op de vijfde en te laat met ‘dito’ als repliek. ‘Idem’, hét zuinige antwoord op een begroeting of wens. Een mooie uitvlucht om dadelijk niet alle vrouwelijke collega’s een gelukkig nieuwjaar te hoeven zoenen. Ook nog eens driemaal. Voortaan is een koel ‘insgelijks’ of ‘evenzo’ voldoende.
Dat neemt Duco Witman zich stellig voor.

Buiten beeld

Enkele foto's die Bloothooi niet gehaald hebben.
Nu wel, op de valreep in 2008.

Dichtbij

Het kan in de Ardennen zijn. Of Schwarzwald. De Heuvels rond Beaune misschien?
Als je het wilt zien, biedt de directe omgeving doorkijkjes naar heel ver weg. Dan te bedenken dat dit uitzicht nog geen kwartier rijden van huis en haard ligt.

Scheldestad

Ze eindigen bijna in de zeearm. De spoorweg. En de snelweg ook. Of ze beginnen daar juist. Al bijna twintig jaar verrast deze stad mij. Soms lieflijk, dan ineens onstuimig. Vlijmend en veranderlijk Vlissingen. Alsof de schepping hier een aanvang neemt en de grens opzoekt...
Het weerzien met de Westerschelde is een weldaad voor mijn gemoed. Te voet over de dijk naar de binnenstad. Naar de brasserie waar ik graag kom. Deze keer voor een bliksembezoek. Met aangename ontmoetingen in een warme herberg.

Zelfportret

Naar verluidt is kerst een feest van licht. Zo lijkt de mensheid in de ban van een alomvattend schijnsel.
Iedereen wil wel eens schitteren. Als een onbeduidende ster. En zichzelf spiegelen aan het licht en de tijd. Een mooie aanleiding voor een zelfportret dus.
'Hij zeide: Er zij Hugo; en er was Hugo.'

Wonderschoon

De taal van de takken, binnenrijm in het bos, geschampt door de ondergaande middagzon. Landschap als literatuur. Welhaast.
Bomen die ik laatst in het bos zag staan mogen vaker bejubeld worden. Ook andere dan naaldbomen. En vooral buiten kerstmis om.

Kerstboodschappen

Dat de kassameisjes flink kunnen scannen en het aantal pintransacties maar weer veel hoger mag zijn dan vorig jaar.
'In den hoge. Vrede op aarde, vrede op aarde.
In de mensen een welbehagen.'

Witman's werkelijkheid (2)

Duco Witman wil graag mensen 'pleasen'. Vooral mensen buiten de deur. Collega's, opdrachtgevers, vrienden en kennissen. Daarnaast kent Witman muurvaste patronen. Zodra deze in gevaar komen stopt het 'pleasen'. De rituelen, zoals om elf uur in bed radio luisteren, de krant lezen 's morgens, ze zijn heilig. Vrijdag het avondblad kopen in de boekwinkel en zaterdag het dagblad uit de hoofdstad in de tabakszaak. Hij veinst de man van de wereld te zijn. Witman's wereld. Op een eiland. In zijn eigen hoofd. De horizon reikt nauwelijks verder.
Zo verzucht hij ineens, na het douchen en zichzelf opnemend in de spiegel:
"Ontdoe mij van het keurslijf, laat me niet meer voldoen aan mijn eigen verwachtingspatroon. Breek eens uit. Please!"

Joyeus

Boven de deur van het historische pand prijkt de tekst Maria Minor. In de voormalige schuilkerk is Belgisch biercafé Olivier gevestigd. De ontkerkelijking biedt de dorstigen een passend onderdak. En de politieke situatie in het thuisland indachtig, is het extra genieten van de bourgondische gezelligheid en gastvrijheid.

Enkeltje republiek

Was de spoorlijn er ooit gekomen als er geen bewoond paleis had gestaan? En is het geen tijd dat er dan een station Wassenaar komt? Hoewel de bewoners uit deze plaats en zeker die van Villa Eikenhorst waarschijnlijk niet weten hoe een trein er van binnen uitziet.
Het geeft een station allure als er een koninklijke wachtkamer aanwezig is. Eenvoudige stervelingen gluren door de ramen en proberen een glimp op te vangen van..., ja van wat eigenlijk? Van een wachtruimte die wat fraaier is dan die voor Jan en Alleman.

50%

De koopjesjagers in de stad lijken drukker met elkaar achternazitten dan de buit, kortingen van 30, 40 en 50%. Consumeren leidt tot dwaas gedrag.

Blub

Onder water heb je de mond vol van H2O en nauwelijks méér tekst nodig.

Queeste

Zijn wij niet allen op zoek? Veelal zonder ervaring.
Ook al is dat een pré.

Rabelaisachtig

Presentator Philip Freriks vroeg de schrijfster van het Groot Dictee der Nederlandse Taal waar ze de aandoening vandaan had. Zij, Kristien Hemmerechts, zei dat ze er vast heel akelig uitzien. Genitale wratten.
Een of ander onderzoek zal uitwijzen dat van de negentien prominente Hollanders, tien prominente Vlamingen, en negentwintig gewone deelnemers, er vast een paar tussen zitten. Minder wratten misschien dan het aantal fouten in het dictee. Maar toch.
Toen ik na deze gedachtenspinsels bij de uitreiking van de zilveren vulpen met gouden punt door emoties werd overmand wist ik het zeker. Ik moet het wat rustiger aan gaan doen.

Witman's werkelijkheid

Duco Witman neemt het leven ernstig. In een feuilleton op Bloothooi zijn de belevenissen van Witman vanaf nu te volgen. Voorlopig is woensdag voortaan Witmandag.

Duco Witman lijkt bij de eerste ontmoeting een jonge veertiger die best als zesendertig voor de dag mag komen. Althans daar gelooft hij zelf in. Toch realiseert Witman zich op de weg terug te zijn. Richting einde. Het besef dat hij volgens de statistieken nog slechts vierendertig lentes zal meemaken stemt hem droevig. Vooral omdat het meerendeel achter de rug is. 'Wat deed ik al die andere lentes?', vraagt hij zich af.
Een hoofdrol in het leven van Witman spelen zijn verloofde en zijn baas. Die hem bij vlagen het leven zuur maken. Zoals Duco Witman beweert:
“Vrouwen en managers weten altijd hoe ik me moet gedragen terwijl ze zelf het gewenste gedrag vergeten te praktiseren.”
Laat de baas van Witman een vrouw zijn…

Meteoor

Ik zie een ster. Vallen en verdwijnen. Astronomie en gastronomie hebben overeenkomsten. Vijftien jaar kook je op hoog niveau, en prijzen Franse deskundigen je de hemel in. Ineens is deze eer vervlogen.

Groene fee

In elk geval één keer per jaar drink ik een glas absint. Of zelf meerdere glazen. Hoewel ik dat niet meer precies weet. Tijdens Absinterklaasavond, waar ik al weer voor de vierde achtereenvolgende maal aanwezig ben, lijkt niets helemaal zeker.

Vort

Gisterenavond was ik papa-paard en liep op handen en voeten door de woonkamer. Op mijn rug twee kinderen (5 en 2 jaar). 'Paardje rijden' heet dat bij ons thuis. Gedragen onderging ik mijn lot. Met ogen dicht vroeg ik mij af hoe het edele dier zich moet voelen. Vaak een mens bovenop je. En dikwijls aangespoord. 'Vort, vort.' Na vele rondjes begon mijn eenhoevige rechterpols pijn te doen.
Dan te bedenken dat een paard uitsluitend gras en haver eet. En met dat voedingspatroon zoveel PK ontwikkelt. In het echt moet zo'n dier een godganse dag de rug rechten en is altijd 'in de benen'.
De vraag is of papa-paard het beste paard van stal is? Hoe dan ook, mijn kinderen moeten een gegeven papa niet in de bek kijken....

Hugo's Diep

Wat het met Bloothooi is, ik weet het niet. Momenteel vormt Bloothooi een digitaal blok aan m'n been ('een blog aan mijn been'). Wat ooit begon als proefblog werd een fotoblog. Met ietwat beschaafde miniatuurtjes dan wel beschouwende cursiefjes.
Bloothooi mag best brutaler en persoonlijker. In weinig woorden iets kwijt willen, elke dag, het kan gedurfder. En het beeld dan?
In de week van het tijdschrift kocht ik Hollands Diep. Daarin is de combinatie mooie fotografie en dito tekst een beproefd concept. Waarschijnlijk daarom verschijnt dit magazine slechts vier keer per jaar. Om de kwaliteit hoog te houden.
Dat maakt het verschil. Dagelijkse 'airplay', te (Bloot-)hooi en te gras publiceren, brengt ook regelmatig rommel voort. Dan is het zaak om de rommel te variëren. En te bloggen over onderwerpen waar op Bloothooi nog niet over eerder geblogd is. Wie weet met medewerking van een gastredacteur of externe fotograaf.
In januari 2009 volgt de week van Bloothooi en zal er zeven dagen voluit geëxperimenteerd worden. Bloothooi wordt tijdelijk een bloglab.

Brandbrief

Geachte leden van het kabinet,

Namens familie, vrienden, buren maar ook vrouw en kinderen spreken wij gezamenlijk onze grote ongerustheid uit over de gevolgen van de huidige kredietcrisis voor het gedrag van de doorgaans zo zelfverzekerde bestuurders en managers.

Als er sprake is van groei, winst en een stijgende lijn dan staan bestuurders en managers hun mannetje. Nu het wat minder gaat slaat de paniek zichtbaar toe. Crisismanagement is bij de meeste bestuurders en managers een nog te ontwikkelen competentie.
De gevolgen voor economie en maatschappij zijn al ernstig genoeg. De bedrijven worden dus ook getroffen. Iedereen zal een stapje terug moeten doen. Het is van het grootste belang dat het kabinet een daadkrachtig beleid voert met duidelijke prikkels om het gehuilebalk van bestuurders en managers die zeuren om winstgarantie de kop in te drukken. Hebben ze nog nooit gehoord van de term 'ondernemersrisico'?
Met deze gezamenlijke brief willen wij oproepen tot een zeer hoog gevoel van urgentie.

Het beeld van de kredietcrisis, als zijnde een probleem van bedelende managers die bij de overheid hun handje op houden, is een vreemd beeld. In tijden van voorspoed vragen bestuurders en managers diezelfde overheid juist ver uit hun buurt te blijven. Nu willen de ondernemers vooral duidelijkheid over de toekomstige situatie van de markt en hebben behoefte aan zekerheid en stimuli.

Wij hopen dat u deze gezamenlijke oproep van gewone mensen die dagelijks in de praktijk en vooral tijdens het Acht uurjournaal te maken hebben met de gevolgen van de financiële crisis, serieus zult nemen. Graag zouden wij met u op korte termijn in overleg treden over de in deze brief genoemde ontwikkelingen en wat ons betreft mogelijke maatregelen.

Hoogachtend,

Bloothooi c.s.

Telethuis

Zoveel concrete informatie is er niet, als je meer wilt weten over de mogelijkheden van thuiswerken. Daarmee bedoel ik vanuit huis werken voor mijn huidige broodheer. Wat zijn de technische mogelijkheden, praktische bezwaren of wettelijke eisen?
Daarover is wel iets te vinden via Google. Maar niet genoeg naar mijn smaak. Omdat ik zelf zou wensen dat thuiswerken meer wordt gestimuleerd en gefaciliteerd ben ik een weblog over dit onderwerp begonnen.

X zoveel

Miljoenen, miljoenen en miljoenen auto's staan overal ter wereld zinloos stationair te draaien. Nee, die invididuele gebruiker voelt zich niet verantwoordelijk voor het milieu. Er is sprake van een energiezuinig exemplaar of een andere rotsmoes is voorhanden. Zoals ik ze zelf ook ruim debiteer.
Er zijn er zelfs die doodleuk beweren dat het menselijk handelen geen oorzaak is van de snelle klimaatverandering.... Meestal VVD-ers trouwens.
Het massale uitstoten en vervuilen. Dag in dag uit. In een ongekende veelvoud. Een simpel rekensommetje zou ons de ogen moeten openen. De macht van het getal doet de mensheid de das om.

Spoedig

Zoals een kwart van de zendtijd is gevuld met aankondigingen van wat komen gaat, lijkt deze gewoonte over te waaien naar de openbare ruimte. We moeten kennelijk de tijd vooruitsnellen.
Binnenkort dragen mensen een badge. Met de volgende teksten: Binnenkort overleden, Binnenkort gescheiden, Binnenkort ontslagen of Binnenkort berispt.
Is het heden soms niet goed genoeg? We spoeden ons naar de toekomst. Hebben haast met morgen. Men heeft geen boodschap meer aan 'nu'. Waarin we momenteel te weinig leven.

Dag...

Sinterklaasje dag dag
dag dag zwarte piet
Dag Sinterklaasje dag dag
Luister naar ons afscheidslied’

Zo. De goedheilig man is weer vertrokken naar Spanje. Op naar de volgende feestdagen. De kerstboom staat al te acclimatiseren in de garage. Het lijkt alsof ik de kerstspullen nog maar net op zolder heb gezet. Kunnen ze wéér naar beneden.

Kwaliteiten

Over Huntelaar lees ik dat zijn 'handelingssnelheid' in orde is. Ook is hij doelgericht. (Top-)sport en professioneel functioneren worden steeds vaker met elkaar in verband gebracht. Als je de metafoor doortrekt bestaat het gros van het werkvolk uit amateurs.
Dat brengt mij op het volgende: de komende maanden ga ik extra trainen op mijn snelheid van handelen.

Vervolg

De vier vrienden zijn bezweken. Alle hoofdpersonen zijn dus dood. Maar wat gaat schooljuf Andréa doen nadat ze in haar eentje het huis betreedt? Wat gebeurt er met het 'mooie vlees' in de tuin? Alwaar de leverancier zwijn, varken en ree achterliet.
La Grande Bouffe smaakt naar meer. Misschien een idee om deel 'deux' uit te brengen. Na vijfendertig jaar een vervolg. Als toetje, maar misschien meer nog als mosterd na de maaltijd.

Welkom

De goedheiligman brengt ook vertier voor de wat oudere kinderen. De bewoners van het verzorgingshuis waren in elk geval onder de pannen. Ze konden in de prijzen vallen.

Vast

Of ze nu klef zijn, warm, oud of slap. Van tijd tot tijd willen alle mensen graag dat hun hand(-je) vast wordt gehouden.

Gezichtsvermogen

'Een bril, een bril, mijn prinsdom voor een bril!'
Het brilletje dat ik momenteel draag. Ovaal, klein en goud. Vreselijk 'old school'. Nadat ik me jarenlang lens zocht naar een passend montuur, en mijn hippe model in de golven verdween ben ik in een optische identiteitscris verzeild geraakt. Nu worden het dus contactlenzen. En zal ik na dertig jaar mijn ware gezicht tonen.

Bladmanager

Iemand stuurt deze bladerenblowende ploeg aan. Degene helemaal rechts achter de boom is misschien de bladmanager. Gewapend met blazers ontdoet ‘zijn’ ploeg het dorpse wegennet van herfstachtige sporen. Natte, dorre bladerresten geven geen pas op straat. De stille getuigen van verval en afnemende levenskracht moeten met man en macht verwijderd worden.
Hulde aan de bladmanager, en zijn handjevol blowers.

Kunstboter

Wat je van ver haalt is lekker, zeggen ze wel eens. De vraag is of mijn Utrechtse meisje ook een beetje een Zeeuws meisje werd nadat ik op de Hoge Hil in Domburg om haar hand vroeg.
Of betreft het hier een halvarine waarheid? Soms heb ik graag kunstboter op mijn hoofd.