On

Aangelijnd. Tenzij er geen verbinding is of de stroom uitvalt.

De dupe

Of het nu om een bolknak gaat, een cigarillo, havanna dan wel manilla. Noem het strootje, stinkstok of gewoon rookartikel. We zijn allemaal wel eens de sigaar.
Of de klos.

Teken aan de wand

Het is maar dat je het weet.

Dinosaurus in Lage Vuursche (proloog)

Als ik ooit kies voor een cosmetische correctie dan laat ik het gat in mijn hand dichten. Deze eerste zin leek mij wel passend voor een verhaal dat er aan zit te komen. Dat onderweg is. En enig oponthoud kent. Een verhaal dat gaandeweg ontstaat en waarvan maar de vraag is of de zijlijn ooit uit komt op de pointe. Een verhaal dat handelt over levens die eindigen. Levens van prominenten, sporthelden, sterren en eenvoudige stervelingen. Eindige levens die veelbelovend beginnen. Ergens. Om uiteindelijk te worden bijgezet in vergetelheid. Verder borrelde de vraag op of onderwereldfiguren wel echte vriendschap kennen. Of worden ze slechts omringd door goedbetaalde maffiamaatjes die om de hand langen van hun broodheer en diep in hun hart nauwelijks malen om zijn welzijn?
Deze zinnen vielen mij in. In het restaurant waar ik een steak tartaar at en menig glas Nieuw Zeelandse Sauvignon Blanc dronk. Het restaurant met een supersonische handendroger in de heren w.c. waarvan het geluid doet denken aan een opstijgende JSF .

Goed. Het verhaal is nog lang niet begonnen. De proloog komt net op gang. De crux van het verhaal moge helder zijn. Proef het heden. Leef op krediet om vandaag te genieten en morgen pas de rekening te voldoen. De echte crisis wordt veroorzaakt door zuinige bangerikken die denken dat hun bestaan pas tijdens hun oude dag begint. Mijn jonge jaren wil ik slijten in schuld en boete. Ook al ben ik al lang niet jong meer. Ik weiger om spijt de hoge rente te laten zijn van achterstallig existeren.

Boegeroep

Hopelijk heb ik nog een lange weg te gaan. Nog heel wat voor de boeg, als het ware. Bij sommige te zetten stappen zal men mij vast en zeker gaan uitjouwen. Het boegeroep zal ik zeewaardig trotseren.

Haute-volée

Al vierenveertig jaar probeer ik mezelf naar boven te trekken. Op tal van manieren. Het hijsen heeft me weinig gebracht.

010

Mijn ideale verblijf in Rotterdam: 's morgens vroeg in de voetgangerstunnel onder het Centraal Station Jules Deelder tegen het lijf lopen en hem begroeten alsof hij een oude bekende is. Me vervolgens vermaken om zijn verbaasde tronie. Met de watertaxi van de Noordoever naar de Zuidoever. Inchecken en lunchen in Hotel New York. Blijven hangen op het terras. Gedicht schrijven met als werktitel: gevangen door staal. Eten in bierhandel De Pijp. Een concert van Prince of The Rolling Stones in De Kuip. Of een theatervoorstelling in het oude Luxor. Genieten van het nachtelijk uitzicht vanuit kamer 205.
Bij het ontbijt opsommen wat ik de volgende keer in Rotterdam ga bezoeken: Internationaal filmfestival, North Sea Jazz, museumpark, Spido-rondvaart, Parkheuvel, Hilligersberg en Kralingse Plas.
Rotterdam te veel te leuk voor één dag.

Containerbegrip

Het gaat mijn begrip te boven. De massale verplaatsing spullen en spulletjes. Witgoed, micro-electronica, luxe waar en broodnodige hebbedingen. We kunnen niet meer zonder. Wat zit er in? Waar komt het vandaan? Waar gaat het heen? Is het bederfelijke waar? Legaal of illegaal? Een duizelingwekkend aantal containers, vol en leeg, wachten in havens op transport. Via boot, trein en vrachtwagen. Eentje meer of minder maakt bijkans niet meer uit. Soms verdwijnt een container om nooit meer boven water te komen.

Stapelbaar

Geen baar kwam hen te hoog. Na vele zeemijlen over menige wereldzee eindelijk op de plaats van bestemming.

Eenzame hoogte

De naamgever van de tuibrug schreef ooit: magna civitas magna solitudo. Vrij vertaald: grote stad, grote eenzaamheid. Inmiddels herbergt 'zijn' stad 600.000 inwoners en is hij verworden tot uithangbord om meer mensen naar de stad te trekken. En meer eenzaamheid in de hand te werken.

Sport

Dit lijkt de kern van het spel. Een voet die schopt. Hoewel met elk deel van het lichaam gespeeld mag worden. Met uitzondering van handen en armen. Ofschoon de doelverdediger vrijstelling heeft van deze regel. De bal, die overigens buiten beeld blijft, moet in het doel van de tegenstander terecht komen.

Zonvloed

'Daarna zeide de HEERE tot Noach: Ga gij, en uw ganse huis in de ark; want u heb Ik gezien rechtvaardig voor Mijn aangezicht in dit geslacht.'

Mispunt

Deze kom ik vrijwel overal en altijd tegen. In minder herkenbare vorm weliswaar maar het vereist nauwelijks kennis van de holtedieren om een exemplaar in het wild te determineren.

Watermanagement

Zal elk element enige leiding vragen? Over het bestieren van aarde, besturen van vuur en leiden van lucht hoor ik de mens met geen woord reppen. Alsof alles maakbaar is denkt men het wel te fiksen. De ruimtelijke ordening, vrijwillige brandweer en luchtverkeersleiders ten spijt. De elementen houden ons in de greep en niet andersom.

Paalhoofd

Linea recta richting zee. Of - het is maar je hoe het bekijkt - de kant van de duinen uit. Om te breken, te rusten, te beschermen. Spel van lijnen. Dat kunstenaars inspireerde. Mondriaan incluis. En mij ook. Maar ik ben geen kunstenaar.

Meerman

Wij schrijven maritieme geschiedenis. Met ons hele wezen staan we aan het begin van een verandering. Of zitten we er middenin? Wie weet kom onze zwemvliezen tussen tenen en vingers terug.

Opbouwend

Samen iets opbouwen. Zij en hij. Om vast te houden. Want alles vervliegt. Soms heeft zij gelijk, dan hij. Een enkele keer hebben ze allebei de waarheid in pacht. Dan is het haar woord tegen het zijne. Of andersom. Het waait wel weer over. Zolang ze de tent maar niet afbreken.

Balverstand

Spelers van Jong Ajax voorafgaand aan de vriendschappelijke
wedstrijd tegen V.V. Oostkapelle op vrijdag 23 juli.

Het wereldkampioenschap voetbal in de lage landen. Gaat het over sport? Of over economie? Ik zie uitsluitend heren in hun overhemd staan. Onder grijze jasjes, boven dito broeken. Nergens een bloot been of scheenbeschermer te bekennen. Wel veel dassen. En ginnegappend poserende pakmannen die met grijpgrage gebaren door middel van een 1 + 1 = 2 sommetje miljarden voordeel voorrekenen.
Bobo's spelen elkaar de bal toe. Zo'n WK 'moet je willen', apen ze elkaar na. 'Je moet blij zijn als je dit mag organiseren'. Telkens de nadruk op 'moet'. Tegenstanders worden afgeserveerd als 'zure calvinsten'. Voor mij zijn al die pakmannen met euro-tekens in ogen één voor één colporteurs. Nee, sterker nog: Jehova-getuigen met een bidboek onder de arm. Ze zetten een voet tussen mijn deur als ik deze wil sluiten. "Ja maar, neem de infrastructuur in 2018 of 2022! Die wordt vanwege het WK helemaal voor u in orde gemaakt."
Terwijl de bobo's hun heilige WK-geloof prediken lees ik het bericht dat de speciaal voor het WK gebouwde stadions in Zuid-Afrika ongebruikt blijven. 'Volgens de voetbalbond is het niet mogelijk om de stadions vol te krijgen, omdat ze te groot zijn. Daardoor kan er te weinig geld worden verdiend aan een wedstrijd.' Dit gaat mijn pet te boven. Maar waarschijnlijk snap ik niets van sport en heb ik al helemaal geen bal verstand van economie.

Relatie

Een nieuwe verkeerssituatie. Om preciezer te zijn: een nieuwe parkeersituatie. Een speciale verkeersaanduiding voor... Ja, voor wat eigenlijk? Een gereserveerde parkeerplaats voor voertuigen met ouder en kind in de auto? Die ouder lijkt me logisch want een volwassene van minimaal 18 moet de auto besturen. En stel dat er twee ouders met twee of meer kinderen in auto daar willen parkeren. Mag dat? En hoe zit dat dan met andere parkeerders? Ouden van dagen bijvoorbeeld. Echtparen zonder kinderen, vrijgezellen, studentes, noem maar op. Deze verkeersaanduiding is vast voer voor juristen en lijkt gestoeld op rechtsongelijkheid. Gevolg van verregaande regelzucht om zelfs parkeerplaatsen te voorzien van allerlei uitzonderingen en bepalingen.
Of zit ik er helemaal naast en mogen ouders en kind wandelen over die parkeerplaats? Of wachten ouder en kind daar op een lift? Is het soms een ontmoetingsplaats voor kinderlokkers? Wat voor relatie hebben die volwassene en het kind?
Of voel ik me aangesproken door het onderbord? Hoewel ik een dagje ouder word, ben ik nog steeds kind.

Update 11.37 u. wegens storende spelfout.

Westgat

Soms moet ik alle zeilen bijzetten. Voor een kort stukje over een boot. En dan laat ik de meeuw gemakshalve buiten beschouwing. Om over de palen maar te zwijgen. Rest nog de branding, het kalme water van het Westgat. En het zand op het strand dat lijkt te verkleuren onder invloed van droog en nat. De zon heeft het er maar druk mee. Haar licht te laten schijnen over aardse taferelen.

Blootnoot

Mijn jeugd leek tamelijk onbezorgd. Goed, er klonk ter oefening wel eens een sirene van de Bescherming Bevolking (BB) en in de buurt was een Amerikaans squadron gelegerd om ons tegen de gevaarlijke Russen te beschermen. Maar in de jaren tachtig, mede door de liberale wind die Margaret Thatcher en Ronald Reagan lieten waaien, ging iedereen tot het uiterste. Fundamentalistische kapitalisten grepen de macht. Zachtjes aan leek geld te winnen van het gezond verstand. Toch vergeet ik telkens waar het sindsdien werkelijk om draait: 'It's the economy, stupid.'

Bij hoog en bij laag

Om 13.40 uur is het hoogwater. Om 20.05 uur laagwater. Terwijl ik de werkdag slijt op kantoor achter een bureau en desktop-PC viert een ander een stranddag. Het lijkt de omgekeerde wereld. Maar dat dachten anderen misschien toen zij de broodheer dienden en ik deze foto nam. Een vakantie is eigenlijk te kort. Net als het leven trouwens. Maar als het eenmaal voorbij is hoef je niet meer te sjouwen. Dat is best cool.

Vriendschap

Iedereen die mosselen lekker vindt is in feite een mosselvriend. Een bezoek aan de jaarlijkse Vriendendag van Vrienden van de mossel mag je dan niet missen. Daar wordt de vriendschap intens gevierd. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat de vriendschap van één kant lijkt te komen. De weekdieren zelf merken doorgaans weinig van mijn kameraadschap. Tegen de tijd dat ik onze verbondenheid met de mond wil belijden, en met m'n maag, zijn mijn vriendjes al gekookt. Ik geniet met volle teugen. En hoop dat zij dat ook deden. Twee jaar lang, toen ze in de Oosterschelde volgroeiden van zaad tot lekker hapje. Ik laaf me aan onze vriendschap. Hun einde smaakt mij goed. Ik heb ze als liefhebber werkelijk lief.

Boothooi

A/b van Zwaluw (YE 69).
Soms komt de herinnering van mijn luchtdoop naar boven. Het was in een Cessna. Samen met Willem. We stegen op vanaf vliegveld Midden Zeeland. Maar wanneer koos ik voor het eerst het ruime sop? Waarschijnlijk was het de oversteek met een veerboot Vlissingen-Breskens en weer terug. Diverse zeereizen volgden. Van Hoek van Holland naar Dover v.v., van Vlissingen naar Harwich v.v., van Nyborg naar Korsør v.v.. Van veel zeereizen was ik nog ongewis. Ik noem de oversteek van Aimere naar Waingapu. Aan boord van de Clipper Stad Amsterdam ging ik een rechte streep buitengaats en keerde dezelfde dag weer terug. Natuurlijk kan ik doorgaan maar het varen over de Westerschelde, Grote Belt, Noordzee en de straat van Sumba heeft me allesbehalve nautisch blasé gemaakt. Zo voer ik mee op de mosselkotter Zwaluw (YE 69) over de Oosterschelde. Het smaakt naar meer.

Op1gepakt

Parkeergemak en de alom heersende aversie de benenwagen te gebruiken maken het strand overvol bij de overgang. Even verderop is er volop ruimte en hoef je niet hutje mutje te zitten.

Strandlopers (slot)

Beter mee verlegen, dan om verlegen. Dat heb ik wel eens iemand horen zeggen. Dus zeult een mens van alles mee. Een rugzak en boodschappentas. Zonnebrand, mondvoorraad, badlaken, leesvoer, een boek misschien en de nagelvijl.

Strandlopers (4)

Je matje mee. Een eigen vloerbedekking op de ondergrond van zand. Gevlochten riet als tijdelijke thuisbasis. Om op te zitten dan wel te liggen. En om jezelf op het matje te roepen.

Strandlopers (3)

'De bonte strandloper (Calidris alpina) is een vogel uit de familie van snipachtigen (Scolopacidae)'.

Strandlopers (2)

Zonaanbidders, zwemmers, nudisten, kuilengravers. Het strand wordt bevolkt door vogels van diverse pluimage. Op de loopplank is het een druk verkeer. De één slentert, de ander met kordate tred. Een volgende gaat voorbij in vliegende vaart.

Strandlopers

Ze komen en gaan. De hele dag door. Een zomer lang. De strandlopers. Ze sjouwen hun hebben en houwen mee. Voor verpozing aan zee. Soms alleen, dan weer met z'n tweeen. Hele families trekken voorbij. Een schier eindeloze stoet badgasten, een parade van recreanten. Vakantiegangers, dagjesmensen.
Zelf ben ik vrijwel mijn hele leven één van hen. Ook ik kom en ga. Vandaar dat ik de vrijheid neem enkele van mijn mede-strandlopers te vangen. Voor dat ene moment dat ze mij passeren.

Linkse werelderfgoedkerk

Het grote nieuws van de (zon-)dag: 'De Amsterdamse grachtengordel is door de VN-organisatie Unesco benoemd tot werelderfgoed'. Op het eerste gezicht een niets aan de hand nieuwsbericht. Zolang het echter de stenen betreft en de openbare ruimte zal vriend en vijand verheugd zijn. Als het gaat om de linkse elite die domicilie kiest in diezelfde Amsterdamse grachtengordel zal de heer Wilders meedogenloos zijn. De beslissing van Unesco mag ab-so-luut niet uitgelegd worden als erkenning voor de linkse kerk. Waarvan er zich vele bevinden tussen de Brouwersgracht en de Hermitage. Volgens de Unesco is dit gebied van uitzonderlijke culturele waarde. Tal van linkse hobby's zijn er gehuisvest. De Unesco is overigens een onderdeel van de VN dus ook links. En geldverslindend. Ongetwijfeld een gruwel voor de vrijheidslievende gedoogpoliticus. Net zoals dat de kurken van royaal gesubsidieerde champagne ploppen in diezelfde Amsterdamse grachtengordel.

Wilders ziet trouwens liever Nederlands erfgoed. Buiten de VS en Israel heeft hij het niet zo op met de boze buitenwereld. Heerlen of Kerkrade als nationaal erfgoed. Almere voor mijn part. Die plaatsen waar de mensen in zijn land hun onvrede vieren.
Laat de Unesco of een ander links eliteclubje de PVV en de 1.454.493 PVV-stemmers tot erfgoed bestempelen. Ze mogen van mij in een aangeharkt openluchtmuseum hun heil zoeken. Ieder zijn eigen uitzonderlijke culturele waarden, niet waar?