Herdenking

Tijdens onze voetreis door Duiveland passeren we een beeld. P. moet plassen. Ik neem een foto. Niet van een plassende P. maar van het beeld. Golven die ongebroken door metselwerk voortrollen, gevangen in mijn mobiele telefoon. We lopen verder.
Bij gelegenheid verneem ik wel wat het beeld beoogt en wie het bedacht, is mijn overtuiging. Die gelegenheid deed zich vandaag voor. Op een weblog lees ik over de dood van een beeldhouwer, graficus, schilder en sculpteur. En wat blijkt achteraf. Uitgerekend op de sterfdag van de kunstenaar en zeven kilometer verwijderd van zijn sterfbed stond ik aan de voet van het door hem vervaardigde watersnoodmonument. Gust Romijn (1922 - 2010). Over het bestaan van de man en zijn werk was ik onwetend. Nu ken ik zijn levensloop een beetje. Aangenaam kennis te maken.

Lichtkracht

Het galactisch stelsel is dichterbij dan ik kon bevroeden.

Bubbels

Geen geld voor iets wat het niet is.

Smoel

Muur met een gezicht.

Zonder titel

Dit is een gedicht. Zonder titel, zonder begin, zonder einde, zonder woorden, zonder regels. Beeldend is het wel, sterker nog, veelzeggend zou je kunnen beweren.
Op een goede dag volgen de woorden vanzelf.

Grenzeloos

Nog één nachtje slapen...

Ongeduld

Kriebels? Inderdaad. Was het maar zover. Konden we de lente dit jaar maar overslaan en direct doorstomen naar de zomer.

Glad vergeten

Wil jij het strooizout even doorgeven?

Gaanlangmee

De uitslag van de beroepskeuzetest, een gesprek met de psycholoog en het assessment was eensluidend: jij moet rijdende dichter worden. Met de bedrijfsnaam is speciaal voor de gelegenheid het beste visitekaartje gekozen. Bovendien een duurzame naam want gedichtenbatterijen gaan lang mee.

IJsvrij

De lente lonkt. Het voorjaar neemt een voorschot op betere tijden. Die van een ijsje in het park.

Schepping

Jezus Christus! Kunst.

Nemen

Laven aan licht en lucht. Daarvan kun je zelden voldoende tot je nemen.

Schaap8ig

Voor George (of Sjors) is het onnodig schaapjes te tellen om in slaap te vallen. Hij neemt gewoon de voorraad op en wil verder niet mekkeren.
Vervolgens wentelt hij zich in wollig taalgebruik van goedbedoelde non-fictie.
'Beeeh!'

aangepast 20-01 ca. 05.00 uur

Maskerade

Een man kan zich kleden
zoals velen voor hem deden
De façade van nette mensen
kent zo nauwelijks grenzen

Met donkergrijs of Harris tweed
verhult men veel, maar niet
dat wat de Heer onderscheidt
van die geveinsde deftigheid

Q

Monument voor de gevallenen.

Blanco

De campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen is vandaag begonnen. Veel is er niet van te merken. Of het lege plakbord moet uitgelegd worden als advies om vooral een blanco stem uit te brengen.

Schreeuwlelijk

Het heet een tag te zijn. Dat staat voor: 'subculturele bijnamen of symbolen: geschreven op een grote en simpele manier op belangrijke locaties.' Deze muur is kennelijk een belangrijke locatie. De muur is vooral wit en vormt volgens mij de zijgevel van een vrijstaand woonhuis aan een kruising in een tamelijk degelijke woonwijk. Wat daar belangrijk aan is ontgaat mij. Zoals wel meer mij ontgaat.
Een tag is volgens sommigen een met kunstzin uitgevoerde uiting door vertegenwoordigers van een ondergrondse graffiti-subcultuur. Anderen noemen het vandalisme. Daarover zijn de deskundigen het grondig oneens. Misschien is het wel een schreeuw. Om aandacht door mensen die hun mond niet durven opendoen maar wel een viltstift of spuitbus bij de hand houden. En bij gebrek aan goed gezelschap tegen een muur praten. Hoe dan ook, ik versta hun taal niet.
Er is een Nederlands spreekwoord dat luidt: 'Gekken en dwazen schrijven hun naam op muren (of deuren) en glazen.'

Live

Wie geeft het woord, of wie neemt het in een vreemd vraag- en antwoordspel door volksvertegenwoordigers? Live langdradig leuteren over wat lijdend is op Nederland 2. Een verklaring of een brief.
Daarna toch nog om 02.02 uur in de nacht ('Blijf vooral kijken!') een blok van de STER met reclame voor Toyota, de Peugeot 3008, FBTO, Otrivin Duo bij neusverkoudheid, Van Lanschot Private Banking, Heineken, datingsite Parship en de Postcode Loterij. Doe mee...

Langlijers

Door het christelijk venster bezien bejubelen velen het lange lijden. Dankzij het verzorgen van de kreperenden strijken de vromen eervol hun lof voor barmhartigheid en onbaatzuchtigheid op. Daarom zijn veel gelovigen tegen euthanasie. Het ontneemt broeders en de zusters de vertroeteling van ondraaglijk zieken. De echte martelaren, de opgegeven patiënten, legitimeren het martelaarschap van de verzorgenden. Die laatsten zien liever lang lijden dan lijken. De medische malheur maakt eerzuchtige welzijnwakers machtig. Die waken uiteindelijk over hun eigen welzijn en dagdromen over zaligverklaring door het opperwezen. Of rekenen op een ereplaats van de 'longstay' in de hemel. Lang leve het lange lijden.

Verlichting

Aan de donkere horizon, waaraan de zonne der gerechtigheid weigert te verdwijnen doemen de grootstedelijke contouren op van onderzoek, onderwijs, kennis en kunde. Vervat in steen, beton en te weinig parkeerplaatsen. Daar vinden studenten en leerlingen hun meesterschap. Hun eerste liefde, hun kater en de basis van welvaart. Velen vinden verlichting in de college- en schoolbanken. Het echte leven nog even uitgesteld, boekenwijsheid als leiband. Ondertussen heildronken het bittere bestaan wegwuivend op de intellectuele concentratiecampus.

Inwendig

Wat was er eerst op het balkon? Die enorme rugzak van de railcateringdame of de geur van verse koffie? Leek de NS alles af te schaffen, op een beetje personenvervoer na, komt ineens de inwendige mens tijdens een reis weer aan bod. Is dat om de NS-fuckers van ROVER tevreden te stellen?

Verkwikkend

Na een verkwikkende dwaaltocht door het besneeuwde bos, die meer leek op een wandeling door een kerstkaart werd het de hoogste tijd voor een glas droge witte wijn in wat vroeger een theeschenkerij heette.

Beeldschermvlokken

In de dagen dat ik het medialandschap bewonderde ging de televisie wel eens op sneeuw. Of je zag het testbeeld. In dezelfde tijd klonk op Hilversum 2, 3 en 4 na 00.00 uur het Wilhelmus en daarna volgde radiostilte. Na een hele dag bewegende beelden en hoop gekakel was het welletjes.
Tegenwoordig weet de treurbuis van geen ophouden. Soms verlang ik hevig naar de sneeuw van weleer en krijg onbedwingbare lust in een scherm vol testbeeld. Tegelijkertijd bemerk ik een grote verandering in mijn beeldbehoefte. Zelden nog kijk ik 'realtime' naar een programma. Op de laptop zie ik fragmenten via uitzendinggemist.nl. Televisie kijken, alleen of samen op de bank, is voor mij al een hele poos verleden tijd en tamelijk ouderwets verpozen. De reden wordt onderstreept na lezing van Horen, Zien en Zwijgen, de in NRC Handelsblad verschenen verzamelde televisiekritieken door Gerrit Komrij halverwege jaren zeventig van de vorige eeuw. Verrassend hoe actueel de teksten vandaag de dag zijn en verbazingwekkend welke profetische woorden de schrijver optekende terwijl hij het verschijnsel televisie met de verdwenen zeppelin vergeleek.

’Geen spoor is er van over. ’t Was een gigantisch doodgeboren kind. Is het dan niet ook mogelijk dat over dertig jaar de tv volkomen verdwenen is? Ook zij is een technisch speelgoed, een afleiding en een luchtbel, die te zwaar wordt belast, waarvan te veel wordt geëist.
Mogelijk is het.
Maar zelfs dan nog zal de tv kreperen. Terwijl de zeppelin teloorging.’

In de echte sneeuw zie ik kristallen glinsteren. Sterren stralen vanavond overal, behalve in Hilversum, Aalsmeer en Amsterdam. Of weet ik veel waar het Gooische matras door jarenlange zelfbevlekking en doorligplekken stuiptrekkend vuil achterlaat, en het gedateerde materiaal verworden is tot sterfbed.

Balbezit

Zoals je bij sommige winkels geen etenswaren mee naar binnen mag nemen, vraag ik me af of dit geldt voor een sneeuwbal. Voor de zekerheid leg ik de mijne buiten op een richel. Als anderen er maar met hun tengels van afblijven.
Een strenge winter vraagt van iedereen aanpassingen.

Oogst

Ook in het nieuwe jaar oogst de menukaart van de cantine veel lof.

Binnenstebuitenspel

Het gras heeft de kleur aangenomen van de lijnen. Een potje voetbal in de sneeuw is als een spel zonder grenzen. Geen buitenspel, geen strafschopstip. Noch midden, noch achter. Grensrechters worden overbodig. Koning Winter maakt zijn eigen regels. Is het daarom dat de voetbalbovenbazen een winterstop afkondigen? Zodat het veld er verlaten bij ligt. En het gras mat wacht op beter tijden. Als smartgras tranen laat bevriezen, zonder publiek droomt van sneeuwpoppen die niet op de man spelen en nooit overtredingen begaan.

Ophouden

Een verjaardag, huwelijksfeest of nieuwjaarsborrel. Op het verkeerde moment van geen ophouden weten. Nooit op het hoogtepunt stoppen. Altijd als één van de laatsten weg. De lichten zijn aan. De kapstokken leeg. Het opruimen begint.

Ode aan Utrecht

"Inspiratie is een beetje ongrijpbaar", aldus Colin Benders bij de wereldpremière van zijn Ode aan de stad Utrecht maandagavond in de Stadsschouwburg. Laat het vooral ongrijpbaar blijven. Zolang Colin Benders maar inspiratie krijgt. Van wie of wat dan ook.

Peil

Juist ja. Die indruk had ik al enige tijd. Het peil kan alleen maar stijgen. Net als de stemming.

Impuls

Bij de betere kruidenier kun je ook al boeken kopen. In geval van literaire aandrang naast de aanschaf van mondvoorraad. Als ik in de boekhandel sta, maakt al dat leesvoer onmiddelijk hongerig. Dan moet ik toch een deurtje verder. Maar goed, de supermarkt heeft oppervlakte genoeg om vlak voor de kassa een leestafel in te richten. Ten behoeve van een geletterde impulsaankoop heb ik de keuze tussen diverse stapels. De filiaalhouder van de grutterswarenwinkel heeft verstand van zaken. Met de selectie van titels blijkt hij een echte kenner. Of geldt hier het aloude adagium 'sex sales'?

Normaal

Bij de Albert Heijn lag het dagblad in stapels bij de kassa. De Telegraaf mocht je gratis meenemen. Een oudejaarsdoceurtje. Dus ik dacht, ach wat kan mij 't schelen. Laat ik de krant van wakker Nederland een kans geven. Of zij mij.
Op de voorpagina begint het al. De ouders van nationale terreuraanslagverhinderaar toosten op zoon Jasper. De held zelf is door de FBI veilig opgeborgen in een 'safehouse'. Op pagina 3 verklaart Rob Hoogland dat hij 'zoals alle normale mensen' op oudejaarsavond 'om precies te zijn om nul punt nul nul uur' om champagne roept. Eén pagina verder de rubriek Stan Huygens Journaal. Daarin doorgaans minder normale mensen, meestal bekende Nederlanders, met een glas in de hand. Die weten vaak wel dat je champagne bij voorkeur niet met oud en nieuw drinkt. De combinatie met vette oliebollen is helemaal af te raden. Tenzij je zoals de meeste normale mensen goedkope belletjes schenkt. Goed dat Rob Hoogland weet wat normaal is. Hem wens ik vooral een normaal nieuw jaar toe waarin hij niet voor mij schrijft en ik hem niet ga lezen.
Voor ieder ander: een buitengewoon, bijzonder en bekoorlijk 2010.