Inademing

Soms hangt er iets groots in de lucht. Alsof elk moment een belangwekkende gebeurtenis gaat plaatsgrijpen. Je houdt je adem al in. Maar meer dan dat ik in de vroege morgen fiets, uitlopend groen waarneem, omhoog schietend gebloemte bespeur, nesteldranghangeenden op mijn pad tegenkom, meer brengt het ogenblik dan niet. Een geruststellende en tegelijkertijd verontrustende gedachte. Te realiseren dat onverwachte voorvallen met grote gevolgen zich zelden aandienen.
Als je vervolgens de directe omgeving als iets bijzonders beziet, geeft het voldoende rijkdom. Wat fluit hier? En bloeit daar?
De weelde kan altijd nog hoogtij vieren. De bescheiden schoonheid van een overwoekerde berm hoeft niet in te slaan als een bom. Laat het kleine maar blijven. En ooit eindigen in een gedicht, schilderij of magistrale compositie.