Verse bloedworst

Het is half oktober in Gent. In osteria Per Bacco aan de Sint-Jacobsnieuwstraat lunchen we vrijdagmiddag. Gevieren. Een tafel verderop zit kunstenaar Michael Borremans, in 1963 geboren te Geraardsbergen, onbedaarlijk te flirten. Met een model, leerling of bewonderaarster. Zij is - ruw geschat - geboren rond 1990, waar is me onbekend. Ze vormen een eiland tussen de antipasta, primi, secondi en dolci. Gaan in elkaar op en lijken weinig acht te slaan op de andere aanwezigen. Het romantisch tête à tête vormt een stijlbreuk met hen waarmee ik 'voor zaken' disgenoot ben. Voorzien van wijn, dat dan weer wel. Zulks kan gerust in Vlaanderen. 

Plots speelt de schilder harmonica. Een verstilde melodie weliswaar. Zijn model laat zich de muzikale huldebetoon welgevallen. Net als ik de Chitarrelle al polpo e pinoli. 

Onderweg naar station Gent-Sint Pieters lees ik op een bord: 'vandaag verse bloedworst'. Even verderop een aanplakbiljet, met de tekst: 'direct meisjes gevraagd'. In een onbekende stad verzeil je pardoes in de rosse buurt. Of is het misschien een oproep van Borremans. Voor modellen. En had ook hij een zakenlunch.

     

Klap van de molen

Soms probeer ik me manmoedig op te stellen. Als echtgenoot en vader. Dan steek ik eens m'n handen uit de mouwen, blijken het twee linkerhanden te zijn. 

Je ziet in de achtertuin de droogmolen in vol ornaat staan. Zonder was. Laat ik die molen opbergen, is het stellige voornemen. Na het ontgrendelen, krijg ik de zwenk-armen niet tegen de hoofdbuis gevouwen. Die armen zakken tot aan de grond. Gebukt sta ik het gevaarte in positie te wurmen. Het lijkt wel een dans van mens, metaal en kunststof. Ik raak verstrikt. De dans wordt een aanval. Alsof ik word ingekapseld door een buitenaards wezen. Van een van de vier armen krijg ik een metalen muilpeer. Je hoopt dat de buren niet bij toeval uit het raam kijken. En zo getuige zijn van de strubbeling van mij met pak 'm beet veertig meter drooglijn. De molen geeft zich niet gewonnen. Dan werk ik deze tegen de grond door 'm uit de bodemhuls te verwijderen. Dat zal 'm leren. 

Geen bal 11

King of Pop?

Hoe muzikaal is de aanstaande koning eigenlijk? Wat staat er in bibliotheek op zijn iPod of iPhone? Dat is dus de vraag. Heeft hij veel noten op zijn zang? Of volgt een gangbaar duet met zijn partner? King featuring queen. Willem-Alexander en Maxima als The Voice of Holland. Hoe klinkt dat eigenlijk? 

Na Hoe rock and rol is Willem-Alexander en Royal Request voorlopig de laatste blogpost in de reeks over 'koninklijke' popmuziek.  



Afrojack - The King 

First Aid Kit - King Of The World

Mano Negra - King Of Bongo 

Hank the knife and the jets - Guitar King 

Fantan Moja - Hail The King 

The Proclaimer - King Of The Road

The Game, Nas - Letter To The King 

Fun Lovin' Criminals - King Of New York 

Pirupa NiCe 7 - The King 

Florian Weber, Eric Vloeimans - Mine Own King Am I 

Newsboys - The King Is Coming

Royal Request

De playlist van de koning dus. Als vervolg op Hoe rock and roll is Willem-Alexander? nu deel 2 van de muziekopsomming. Royal Request noemen we die voor het gemak. 

Om de flauwe grappenmakers met verwijzingen naar de sanitatie-prins voor te zijn: nee, het is geen plee-list. Evenmin is sprake van de Popla-top 50. 'Koning, keizer, admiraal. Popmuziek  kennen ze allemaal'. 

'Maestro, monarchie-muziek!'

Danger Doom - Sofa King

Sum - King Of Contradiction 

Mike G - King (explicit version) 

Romeo Santos - The King Stays King 

Sabaton - Long Live The King 

Wishbone Ash - The King Will Come 

Lamb of God - King Me

Motorhead - King Of Kings 

Edguy - King Of Fools   

Witte was buiten hangen

Ah. Het witte lakenprotest barst nu al los. De republikeinen hangen de witte was buiten. Ver voordat de kroningsfeesten uitbreken. Het is wachten op de eerste oranjegek die met een spuitbus tekeer gaat tegen de 'witten'. De abdicatie en inhuldiging beloven een kleurwedstrijd te worden. Het leek zo onschuldig toen Het Nieuw Republikeins Genootschap de actie 'Nederland draagt wit op 30 april' startte. In het kader van 'meer democratie, minder monarchie'. 

Als gehoorzame ingezetene durf je nauwelijks de witte was buiten op te hangen. Wat zullen de buren wel niet denken? Er zullen de komende weken heel wat lakens en ander beddengoed in de wasdroger gaan. Veel energie gaat verloren aan extra draairondes van condens- en afvoerdrogers. Alles beter dan reputatie-schade aan het onkreukbare imago als brave burger. Stel je eens voor dat alle witwas-activiteiten worden uitgelegd als daad van verzet.  

Wit zal nooit meer wit zijn. De kleur is voorgoed besmet. Daar helpt geen lievemoeder aan. Laat staan Witte Reus. Het koningshuis kost een berg, en helpt een beetje, zullen criticasters beweren. 'Oranje is ING' zal iemand tegenwerpen. Dan doet er altijd wel een snuggere landgenoot een schepje bovenop en schreeuwt van de daken: 'In het land der kleurenblinden is 1 oog koning'. 

Leden van de Staten Generaal! Op basis van kleur worden mensen ingedeeld op 30 april. Je reinste discriminatie. We staan er bij en kijken toe hoe een nieuwe apartheid wordt ingevoerd. Bronnen rond het hof beweren dat Prins, ik bedoel Koning, Willem-Alexander nooit meer een witte pochet gaat dragen. Bedoelen ze dit nu met 'kleurrijke samenleving'? Ze worden bedankt die republikeinen. 

      

Sky-lijnenspel

Hoe Rock and Roll is Willem-Alexander?

De soundtrack van een koning. Hoe zal die klinken? Onze Willem-Alexander houdt van Rene Froger, Wouter Hamel en Jennifer Lopez. 

Om onze aankomende vorst muzikaal een handje te helpen hieronder een 'koninklijke' afspeellijst in willekeurige volgorde:  

NB: alle stijlen staan door elkaar (dance, hiphop, pop, rock enzovoorts). De kwaliteit is voor iedereen om zelf te beoordelen. 

- Electric Light Orchestra - Mr. Kingdom 

- Electric Light Orchestra - Rock and Roll is King 

- Simple Minds - King Is White And In The Crowd

- Focus - House Of The King

- Randy Newman - Every Man A King 

- Eric Clapton, B.B. King - Riding With The King 

- David Bowie - Bring Me The Disco King

- Matisyahu - King Without A Crown

- Sade - Your Love Is King

- Sade - King Of Sorrow

- James Brown, Dave Matthews - King Of Heroin 

- The Police - King Of Pain

- Tim Knol - When I am King

- Pierce The Veil feat. Kellin Quinn - King For A Day  

- White Plains - When You Are A King 

- John Hiatt - Riding With The King

- Tyga, Wale Nas - Kings And Queens

- RUN DMC - King Of Rock

- Wamdue Project - King Of My Castle 

- Metallica - King Nothing 

- Deep Purple - Speed King 

- John Legend feat. Mary J. Blige - King & Queen

- Counting Crows - Rain King 

- Chris Isaak - King Without A Castle 

Wordt vervolgd.

Geen bal 10

Schone klanken

Zomaar een verrassing op donderdagmorgen. Te gast bij de Ochtendshow Giel op 3FM ene Gabbi van Waveren, 12 jaar jong. Die het gedicht 'Vergeefs gedicht' van Remco Campert (1929) bewerkte tot een muzieknummer. En live in de studio ten gehore bracht. Schone klanken op de radio.  

Interessante combinatie van Campert's poëzie uit 1952 en een jongerenradiostation. Anno 2013 door een meisje fraai op muziek gezet en opnieuw onder de aandacht gebracht. Tijdloos zou je het kunnen noemen. Waarom beluister je anders een 61 jaar oud gedicht van een 83-jarige dichter op een popzender? De woorden blijven jong. Aan geldingskracht nauwelijks ingeboet. Zo 'zal geen poëzie ooit zwijgen'.  

Oppotten

Een poos geleden, ik het nog wel zelf meegemaakt, was het ongebruikelijk om in gezelschap over geld te praten. Tenzij je in een aandeelhoudersvergadering zat natuurlijk, of in een adviesafspraak bij de bank. Op feesten en partijen was het onderwerp taboe. Onder meer om de gesprekspartner, die het mogelijk minder breed had, niet in verlegenheid te brengen met koketterie over bezit.

Zou je vandaag de dag die ongesproken regel opnieuw invoeren heerst er ineens doodse stilte. De meeste gesprekken zullen gestaakt worden. Het lijkt wel of geld het enige onderwerp is. Een expliciet etaleren van eigen geld en eigendommen. Of redetwisten over voordeel, korting en besparen. De gretigheid waarmee mensen hun tekortkoming, hun verlies- en winstrekening, zo openlijk delen. Iedereen schijnt verstand van zaken te hebben, is bedrijfsrekenaar en economisch analist tegelijkertijd. Het lijkt wel of we het nergens anders meer over kunnen hebben. De moderne mens zit de godganse dag te kruidenieren, is uitsluitend bezig met boekhouden. Om zich vervolgens te beklagen dat ze geen tijd hebben. Terwijl ze elke dag 24 uur cadeau krijgen. Een jaar met vier seizoenen er bij. Helemaal voor niks. 

De echte crisis is volgens mij de geestelijke armoede. Dan denk ik weer aan de dichtregel van Lucebert. 'Alles van waarde is weerloos'. De dichter was geen econoom. Toch sprak hij een waar woord. 

Profjokkers

Jokken mag niet, leerde ik ooit. Vandaag weet ik beter. Velen kun je wellicht nauwelijks betrappen op een leugen. Ze vertellen gewoon niet altijd de hele waarheid. Mijn leven zou een zoektocht kunnen zijn die andere helft, naar de halve waarheid. De wereld stikt van de halve waarheden. Het leven is vol vroom bedrog. De mensen verspreiden hooguit leugentjes om bestwil. Iedereen doet er aan mee. Waarom is de collectieve verontwaardiging zo groot als leugens aan het licht komen? Is het omdat het de aandacht afleidt van het eigen bedrog? Is het opluchting? Herkenning? 'Wie zonder zonde is werpe de eerste steen.' 

List en bedrog loont nog steeds. Het is een ware professie, een vak. Kennelijk is het risico door de mand te vallen verwaarloosbaar.  Misleiden is een vorm van verleiden. Het volk wil leugens graag geloven en ligt aan je voeten. Als je valt, val je hard. Van je voetstuk, en ben je een stuk verdriet. Huichelarij is een vorm van verdwaalde waarheid, echtheid die op de loop gaat. Aan de haal met de feiten. Soms lijkt leven in verzinsels draaglijker dan de bittere realiteit. Is het niet veiliger om verdekt en verborgen voorwaarts te gaan? Of is een heimelijk bestaan geen leugen? Eerder een geheim. Een verholen werkelijkheid. En lieg ik nu; een verborgen bestaan te verkiezen boven dat gehannes in hele waarheid? Hoe cryptisch kan een stiekem bestaan zijn? Ik hul me graag in raadselen, die zitten me als gegoten. De halve waarheid is nu eenmaal een weelde voor waarachtige liegbeesten. 

Even slikken

Het is van alle tijden. Mensen gebruiken middelen om prestaties te verhogen. Zakenmannen, topbestuurders, artiesten en sporters. De een slikt wat, de ander snuift, de volgende neemt een slok. Mensen zouden geen prestatieverhogende middelen hoeven te gebruiken. Kennelijk kunnen ze zonder niet optimaal presteren. Ze voelen de verplichting aan een verwachting te voldoen. Die ze op eigen kracht niet kunnen waarmaken. Ze kiezen er desondanks voor om te presteren, maar dan met hulpmiddelen. Kennelijk is de vraag groot genoeg, want leveranciers zijn er volop.

Is de mens niet aan de toppen van zijn/haar kunnen? Is er misschien sprake van een prestatiecrisis? Heeft de goegemeente inmiddels niet het plafond bereikt van menselijke prestaties? Goed, een mens kan nog meer, beter en harder trainen. Het materiaal kan lichter en aerodynamischer.

Wat is er mis met doping? Nicotine is toegestaan, cafeïne, evenals alcohol. Voor cannabis is een complete clandestiene omzet, waar de zogenaamde bonafide economie jaloers op is. Coke, dat is pas echt kassa. Er is heus een markt voor verkwikkende goedjes. Totdat de zedenmeesters de spelregels veranderen. Onder het mom van de vrije markt, winstmaximalisatie en 'It's the economy, stupid' lijkt vrijwel alles geoorloofd. Behalve verboden middelen. En, wie bepaalt dat?

Ondertussen neemt de prestatiedruk toe. Bijna iedereen speelt wel eens een keertje vals. In Amerika is er zelfs een uitdrukking voor: 'wie niet vals speelt, is niet bereid te winnen' of woorden van gelijke strekking. Laat de moraalridders hun bewustzijn eens veranderen. Misschien zelfs verruimen. Hypocrisie mag wat kosten. We 'ontwijken' belasting, doen dingen zwart, nemen massaal anabolen en betáblokkers tot ons. De dubbele moraal is net zo'n usance als een dubbele boekhouding.
Geef mij maar een dubbele espresso.

Breinramp

De mens leeft bij de gratie van het vergeten. Er is zoveel om te weten, dat kun je nooit allemaal onthouden. Plaatsnamen, naamvallen, protocollen en fatsoensnormen. Huisregels, wachtwoorden en codes. Het leven barst van de codes. 

Welke lessen leer ik door veel te onthouden? Zelf ben ik meer een autodidact, die doet aan learning by doing zogezegd. Dagelijks bemerk ik de beperking van mijn brein. Al het geleerde paraat te willen hebben. Cognitie, geheugen. Help. De informatieoverdaad lijkt dikwijls een kleine catastrofe. Wat doe ik met alles wat ik onthouden heb? 

Soms houd ik van de momenten dat ik niets hoef te onthouden. Dat ik in de zon zit, te zijn. Te lummelen. Even existeer, zonder kennis. Zonder de schijn op te houden van inzicht en kunde. Van boek zus, en onderzoek zo. Dat je niets te binnen schiet wat moet gebeuren. Een moment van uitsluitend zijn wie ik ben. Wanneer dat voor het laatst was, is me ontschoten.  

Voetbal en Vestdijk

Zaterdagmorgen stond ik aan de kant bij een voetbalwedstrijd. Van jongens E9 tegen jongens E2. Daarna toog ik op uitnodiging van de secretaris/penningmeester van het Comite Vestdijk '98 richting Doorn. Voor de onthulling van het beeld van Simon Vestdijk. Voetbal en Vestdijk. Een wonderlijke combinatie, bedenk ik me. Sport en literatuur. Geen idee of Vestdijk van voetbal hield. 

Hij voetbalde als jongeling, zo lees ik op internet: 

'Ik heb als kind altijd van alles gedroomd. Als ik wou voetballen en het niet mocht, dan ging ik me voorstellen dat ik voetbalde. Je verbeelding uit te leven, is 't hele principe van de kunst.'  

Uit: Bibeb & VIPs, 1965, zie: Simon Vestdijk biografie 

Een personage in De kelner en de levenden is Henk Veenstra, oud-voetballer en journalist van beroep. Zijn vriend Tjalko Schokking bekent dat hij wel eens geld uit de kas van de voetbalvereniging gestolen heeft. 

In het schrijversprentenboek Literatuur met een doel (ondertitel: schrijvers over voetbal) wordt de Koperen Tuin als bron genoemd. En komt volgens het register 'Vestdijk, S.' voor op pagina  13, 15, 18, 19, 26. 

Anton Wachter voelt zich in Surrogaten voor Murk Tuinstra aangetrokken tot voetbal, en richt de voetbalclub Excelsior op. 

Dat zijn na korte naspeuring de vindbare verwijzingen naar voetbal en Vestdijk. Via voetbal en Vestdijk maak ik tussen de regels door kennis met Henk Veenstra, Tjalko Schokking en Anton Wachter. Daarnaast constateer ik en passant dat er van literaire zijde meer belangstelling bestaat voor de populaire balveldsport dan vanuit de voetballerij voor literatuur. Ben inmiddels benieuwd geworden naar het bestaan van een voetballersprentenboek. Titelsuggesties: Doel zonder pointe, Letteren binnen de lijn of Fairplay is fictie (ondertitel: voetballers over literatuur). Heb eigenlijk, zo bemerk ik, net zo weinig met voetbal als met Vestdijk. Al kun je gerust stellen dat iemand die tweehonderd boeken op z'n naam heeft staan, en alle literaire prijzen won, minstens zoveel respect verdient als een professionele spits met evenzoveel interlands. 

  

Zo stond ik zaterdagmorgen oog in oog met een bronzen veelschrijver. Sigaar tussen zijn lippen, pen in de hand. 'Of die wel hufterproof is, die pen', vroegen belangstellenden zich af. We zullen afwachten hoe lang vandalen Vestdijk met rust laten. Zag zijn beeld. Zonder hem gelezen te hebben. Op een paar regels na. Enkele strofen uit een gedichtenbundel geloof ik. Desondanks parafraseer ik dankbaar de auteur. ' ...dan ging ik me voorstellen dat ik Vestdijk las. Je verbeelding uit te leven, is 't hele principe van de kunst.' 

Geen bal 9