Zaterdagmorgen stond ik aan de kant bij een voetbalwedstrijd. Van jongens E9 tegen jongens E2. Daarna toog ik op uitnodiging van de secretaris/penningmeester van het Comite Vestdijk '98 richting Doorn. Voor de onthulling van het beeld van Simon Vestdijk. Voetbal en Vestdijk. Een wonderlijke combinatie, bedenk ik me. Sport en literatuur. Geen idee of Vestdijk van voetbal hield.
Hij voetbalde als jongeling, zo lees ik op internet:
'Ik heb als kind altijd van alles gedroomd. Als ik wou voetballen en het niet mocht, dan ging ik me voorstellen dat ik voetbalde. Je verbeelding uit te leven, is 't hele principe van de kunst.'
Uit: Bibeb & VIPs, 1965, zie: Simon Vestdijk biografie
Een personage in De kelner en de levenden is Henk Veenstra, oud-voetballer en journalist van beroep. Zijn vriend Tjalko Schokking bekent dat hij wel eens geld uit de kas van de voetbalvereniging gestolen heeft.
In het schrijversprentenboek Literatuur met een doel (ondertitel: schrijvers over voetbal) wordt de Koperen Tuin als bron genoemd. En komt volgens het register 'Vestdijk, S.' voor op pagina 13, 15, 18, 19, 26.
Anton Wachter voelt zich in Surrogaten voor Murk Tuinstra aangetrokken tot voetbal, en richt de voetbalclub Excelsior op.
Dat zijn na korte naspeuring de vindbare verwijzingen naar voetbal en Vestdijk. Via voetbal en Vestdijk maak ik tussen de regels door kennis met Henk Veenstra, Tjalko Schokking en Anton Wachter. Daarnaast constateer ik en passant dat er van literaire zijde meer belangstelling bestaat voor de populaire balveldsport dan vanuit de voetballerij voor literatuur. Ben inmiddels benieuwd geworden naar het bestaan van een voetballersprentenboek. Titelsuggesties: Doel zonder pointe, Letteren binnen de lijn of Fairplay is fictie (ondertitel: voetballers over literatuur). Heb eigenlijk, zo bemerk ik, net zo weinig met voetbal als met Vestdijk. Al kun je gerust stellen dat iemand die tweehonderd boeken op z'n naam heeft staan, en alle literaire prijzen won, minstens zoveel respect verdient als een professionele spits met evenzoveel interlands.
Zo stond ik zaterdagmorgen oog in oog met een bronzen veelschrijver. Sigaar tussen zijn lippen, pen in de hand. 'Of die wel hufterproof is, die pen', vroegen belangstellenden zich af. We zullen afwachten hoe lang vandalen Vestdijk met rust laten. Zag zijn beeld. Zonder hem gelezen te hebben. Op een paar regels na. Enkele strofen uit een gedichtenbundel geloof ik. Desondanks parafraseer ik dankbaar de auteur. ' ...dan ging ik me voorstellen dat ik Vestdijk las. Je verbeelding uit te leven, is 't hele principe van de kunst.'
Posts
2 opmerkingen:
Simon Vestdijk is in zijn nadagen nog eens bij mijn middelbare school voor een lezing op bezoek geweest. Op het Revius Lyceum in Doorn kon je je in die tijd abonneren (min of meer verplicht) op Nederlande literatuur in krantvorm. Ik meen dat het bezoek plaatsvond naar aanleiding van de uitgave van zo'n krant met het boek Ivoren Wachters. Voorts meen ik mij te herinneren dat de beste man, nog niet eens zou oud geworden, al aardig ziek was.
In deze tijd zou de schrijver het moeilijk hebben. Als kluizenaar van Doorn bij de De Wereld Draait Door. Je kunt je nauwelijks voorstellen.
Het Revius Lyceum was vermoedelijk al een hele stap.
Een reactie posten