Verse bloedworst

Het is half oktober in Gent. In osteria Per Bacco aan de Sint-Jacobsnieuwstraat lunchen we vrijdagmiddag. Gevieren. Een tafel verderop zit kunstenaar Michael Borremans, in 1963 geboren te Geraardsbergen, onbedaarlijk te flirten. Met een model, leerling of bewonderaarster. Zij is - ruw geschat - geboren rond 1990, waar is me onbekend. Ze vormen een eiland tussen de antipasta, primi, secondi en dolci. Gaan in elkaar op en lijken weinig acht te slaan op de andere aanwezigen. Het romantisch tête à tête vormt een stijlbreuk met hen waarmee ik 'voor zaken' disgenoot ben. Voorzien van wijn, dat dan weer wel. Zulks kan gerust in Vlaanderen. 

Plots speelt de schilder harmonica. Een verstilde melodie weliswaar. Zijn model laat zich de muzikale huldebetoon welgevallen. Net als ik de Chitarrelle al polpo e pinoli. 

Onderweg naar station Gent-Sint Pieters lees ik op een bord: 'vandaag verse bloedworst'. Even verderop een aanplakbiljet, met de tekst: 'direct meisjes gevraagd'. In een onbekende stad verzeil je pardoes in de rosse buurt. Of is het misschien een oproep van Borremans. Voor modellen. En had ook hij een zakenlunch.