Op een congres over intranet is het bonton om onderwijl interactief te Twitteren, mailen of anderszins multimediaal verbonden te zijn terwijl de spreker moeite doet zijn verhaal te brengen. Met ondersteunende beelden, reusachtig geprojecteerd.
Wat deden deelnemers op een congres voor de komst van het beeldscherm en overal draadloze verbinding?
1 opmerking:
Beetje domme vraag hè Blootbonton: toen werd er nog beleefd geluisterd. De meesten vinden tegenwoordig die kutmobieltjes belangrijker dan aandacht voor hun fysiek nabije medemens, het verkeer, hun medetreinpassagiers, hun werk etc. Je zult maar een gesprek missen van één van je nep-elektrovrienden, de hele dag naar dat kreng staren, je leven laten leiden door gigabytes, polychrome schermpjes en vette ringtones. En nog niet te spreken over al die kankerverwekkende straling, vooral van het zendmastenwoud. Hoeveel échte vrienden heeft de mobiele telefoonbezitter, de Hyvesadept, de Twitteraar, de Smoelboeker, de sms'er en de msn'er eigenlijk?
Oh ja, heer Bloothooi, als u zich graag bedient van grachtengordeluitdrukkingen, oh zo trendy in hip Nederland, maar in Frankrijk al jaren passé, schrijft u deze dan wel juist; bon ton en niet bonton.
Een reactie posten