Tijdens onze voetreis door Duiveland passeren we een beeld. P. moet plassen. Ik neem een foto. Niet van een plassende P. maar van het beeld. Golven die ongebroken door metselwerk voortrollen, gevangen in mijn mobiele telefoon. We lopen verder.
Bij gelegenheid verneem ik wel wat het beeld beoogt en wie het bedacht, is mijn overtuiging. Die gelegenheid deed zich vandaag voor. Op een weblog lees ik over de dood van een beeldhouwer, graficus, schilder en sculpteur. En wat blijkt achteraf. Uitgerekend op de sterfdag van de kunstenaar en zeven kilometer verwijderd van zijn sterfbed stond ik aan de voet van het door hem vervaardigde watersnoodmonument. Gust Romijn (1922 - 2010). Over het bestaan van de man en zijn werk was ik onwetend. Nu ken ik zijn levensloop een beetje. Aangenaam kennis te maken.
Posts
2 opmerkingen:
Dat heb ik nou altijd met auto's. Zie ik een leuke auto, maak ik een foto van die car, lees ik later bij toeval op een website dat de naamgever van die auto is overleden...
Heet die figuur écht P. of allittereert de P. gewoon leuk met plassen?
En waar heeft P. geplast? tegen een boom/paal of netjes in een uitspanning?
Een reactie posten