Gewapend

Hoe onschuldig. Het wordt donker. Ik ruim het kinderspeelgoed op dat her en der in de tuin slingert. Een pop, een plastic geweer. Ik leg ze weg. Ineens openbaart zich een gewelddadig tafereel. De pop is een rebel geworden. Kinderspeelgoed is de onschuld verloren. Een lid van een of ander doodseskader houdt zich op in de speelhoek. Of zie ik het nu iets te gekleurd? De kinderen liggen inmiddels vredig te slapen terwijl papa het oorlogstuig ontwapend.

Bermkei

Kunst in de openbare ruimte. In een tijd van crisis een welkome vorm van armeluisvertier. Als je het wilt zien tenminste. Jammer genoeg ontbreken vaak de bordjes. En weet je heg noch steg in de openluchttentoonstelling. Een catalogus ontbreekt al helemaal.
De gemiddelde landloper of vagebond is niet uitgerust met een smartphone, zodat deze kan opzoeken dat hier werk staat van Ton Kalle in het kader van Een lint vol lust.

Spatbord

Het moge duidelijk zijn. De afdeling Verkeersaanduidingen vliegt uit de bocht en heeft niet voor elke gewijzigde situatie het passende bord. Slipgevaar met een voertuig op een fietspad lijkt wat vergezocht.

Changement

Wat kun je er van zeggen? Van de lamsschenkel in Star Ferry, een slok droge witte wijn terwijl twee sleepboten aan een lijn gevolgd door een cruiseschip voorbij schuiven. Dat was nog maar het begin.
Daarna naar boven. De optredens, prijsuitreiking, dankwoorden, weer optredens, een afterparty, nog meer optredens. Ritme, melodie, thema, improvisatie kregen beurtelings vleugels. Gitaar, piano, bas, viool, saxofoon, trompet en drum wisselden elkaar af. Leeglopende spuugkleppen, applaus. Het geroezemoes. Vanuit het café uitzicht over de rivier. De avond was toen al gevallen. Het bal waarin bewegend licht verstild licht ten dans vroeg was begonnen. Bij de uitgang ving de wind zijn tocht aan op de kade. Hier kom ik terug, dat is zeker.
Een terugreis over de lege rijksweg waar vanwege de werkzaamheden de maximum snelheid verlaagd was van 90 naar 70. De aankomst in de provincie.
Wat kun je er van zeggen? Dat de avond voorbij ging in een bonte aaneenschakeling van wisselend decor.

Flux pleonasme

Met gezwinde spoed onder. Zoals altijd.

Alphabet Street

Als pseudo-geletterde ben ik het wel eens flink beu. Zo'n alfabet dat zich op allerlei manieren aan me opdringt. De woorden die me achtervolgen, de zinnen die me zomaar invallen. Het continu letterneuken en de puntjes op de i zetten. Soms ontworstel ik me aan boeken, kranten of laptop en ga de straat op. Maar zelfs daar kom ik ze tegen. In het wild.

Snuiven

Vers leesvoer ingepakt op de eettafel. Literaire Boekhandel Lijnmarkt belde. Uw bestelling is binnen klonk het met een vriendelijke vrouwenstem. Bestelling? Kon me niet heugen een titel in bestelling te hebben.
Roes, samengesteld door Hafid Bouazza, verklaarde ze nader. O ja, wacht eens even. De bloemlezing over drank en drugs in woord en beeld. Die zou vier jaar geleden al verschenen zijn. Telkens werd publicatie uitgesteld. De auteur zag ik wel eens zitten in café De Zwart aan 't Spui in Amsterdam. Hij zou verslaafd zijn aan absint.
Eenmaal in de winkel op donderdagmidag natuurlijk gecontroleerd of Huibers heeft honger - de beste recepten en verhalen van Marcus Huibers - er al lag. Drie exemplaren, naast de Dikke van Dam. Nog voor de presentatie op vrijdag 23 april. Vooruit, ook maar inpakken. Eéntje dan.
Zo kan het zijn dat in paars pakpapier 603 pagina's over genieten en genotsmiddelen ter tafel zijn gekomen. Nu niet vergeten mezelf te laven aan al het lekkers in het leven in plaats van tussen de regels door de aangename gewaarwordingen van anderen op te snuiven.

V

Wat heet. Ik ben er één van de Generatie X, ook wel Generatie Nix genoemd. De verwende generatie die alles al heeft, steeds maar meer wil en met ongeschonden blazoen elke strijd vermijdt. Soms mis ik een revolutie. De eendracht, en breed gedragen overtuiging ergens tegen te zijn. En dus samen met anderen te vechten voor verandering. Er is gelukkig geen onderdrukking meer. Althans geen systematische onderdrukking door een gemeenschappelijke vijand. Hoe dan ook, dat vechten is juist zo veranderlijk.
Het is een veeg teken dat de sentimenten bij volks gewoel snel omslaan. Een volk dat vreugde viert in de straten is een zegen. Maar wat als het volk verdrietig is of furieus. Dan is in de gauwigheid een vriend tot vijand gebombardeerd. Als je de ‘verkeerde’ krant leest, op de foute partij stemt, kortom als je anders denkt. Er is een dader gevonden. Die ogenblikkelijk bestreden moet worden. Het bericht gaat als een lopend vuurtje. De handen gaan alras op elkaar voor sterk staaltje van snelrecht. Tegen het slaan en schoppen door een woedende menigte helpt geen breedgeschouderde broer of worstelende vader. Degene met de hardste stem, het meeste gezag kan het tij misschien nog keren. Als de verdediging al gehoord wordt. Maar elke doodgeknuppelde vijand die achteraf vriend bleek te zijn is er één te veel. Foutje bedankt. Alles uit naam van vrede en vrijheid. Jan Greshoff dacht het volgende: "Revolutie is een onrecht, dat dient om het onrecht van gisteren snel en afdoende in het onrecht van morgen te veranderen."
Nee, dan bij voorkeur een fluwelen revolutie. Ik wil best ergens vóór zijn en vechten. Maar zonder bloedvergieten a.u.b.. Dat geeft zulke vieze vlekken.
Verdorrie. Victorie.
Nog liever sluit ik me aan bij de woorden van Emma Goldman, Amerikaanse anarchist. "If I can't dance I don't want to be part of your revolution."

Meenemen

Rijen dik winkelwagentjes van kunststof. In afwachting om gevuld te worden. Met 50 eurocent en boordevol producten uit de supermarkt. Dat je een karretje leent is prima maar ze moeten er wel munt uit slaan. De kruideniers. In de hoop dat je er meer instopt dan noodzakelijk. Zodat elk voordeel uiteindelijk een nadeel heeft.

Metamorfose

Witte Fietsenplannenmakers bekennen kleur. Old provo's never die. Hoewel de rode fietsen in tegenstelling tot de oorspronkelijke ambities met de witte wel degelijk op slot kunnen. Het blijft Amsterdam.
De 1.700 witte fietsen in Het Nationale Park De Hoge Veluwe daarentegen mogen niet op slot gezet worden. Hierin verschilt de hoofdstad van de provincie.

Windowdressing

Doe maar duur... Klinkt sjiek maar heeft weinig om het lijf.

Beestachtig

Het is bij de wilde beesten af. Een dierengebeurtenis waarbij honden als ongewenste vreemdelingen de toegang wordt geweigerd.

Citaat

De medewerker die de teksten verzorgt voor verkeersaanduidingen tracht een geletterde indruk te wekken. Hij of zij pleit voor meer leestekens. Met de aanhalingstekens zou het een uitspraak kunnen zijn. Was het niet Goethe?
Van de punt achter aub wil ik geen punt maken. Twee punten missen, want a.u.b. was vollediger geweest.

Bestemming

Een man op reis. Hoe lang heeft hij op treinen gewacht? Op hoeveel perrons? En waar allemaal? Een man die veel gezien heeft maar niet uitgekeken raakt. Hij ging, en kwam meestal weerom. Een man die verhaal haalt door op pad te gaan.

Roltrappers

Woonplaats gescheiden door snelweg en spoorbaan. Gelukkig is daar een verbinding tot stand gebracht. De Nelson Mandelabrug.

Plakken

De verkiezingen hangen in de lucht. Die wel, maar het bord hangt er nog niet. Dus ook geen posters. Als de temperatuur blijft stijgen neemt de gebakken lucht toe.

Kantoortuinonderhoud

Een vluchtige blik uit het raam levert deze dagen bij het minste zonnetje een exotisch resultaat op.

Landtunnel

Situatie gewijzigd. Het nieuwe stadsdeelcentrum, in wording. Bovenop op de tienbaanssnelweg.

Luchtledig

De kroon op het werk van zoveel verlicht gehang. Desgewenst naar hartenlust de ruimte beschijnen.

1/2

In levende lijve langs de lijn getuige van topsport om de hoek. Het scorebord laat er geen misverstand over bestaan. Thuis won. Gasten werden verslagen. In de halve finale van de Lotto Korfbal League.
Het gemengde balspel blijkt een aantrekkelijke kijksport waarbij het tempo hoog ligt. Omdat de schotklok onverbiddelijk doortikt.

Helder

De lucht kleurt altijd binnen de lijntjes. Door de overtuiging dat de sky the limit is, werd een streep getrokken toen ik als jongeman een vliegtuigje de merknaam van een koolzuurhoudendende frisdrank zag schrijven. 7UP.

Landveroveraar

Wagenvolk eerst. Voorop tijdens de vlucht naar meer en sneller.

Reisadvies

De zon komt nooit te laat binnen. Geen enkele aanraking lijkt completer dan de streling door een zonnestraal. Op het nippertje. Voordat de deuren sluiten. Als afscheidsaai.

Alphabet Street

Van A tot Z is alles beschreven. Dat riool uit letters bestaat, bijvoorbeeld.

Toeteren

Sommige spullen worden nog mooier als er een verhaal aan kleeft. Aan materie met een zekere historie hecht ik veel waarde. Neem nu de geschiedenis van mijn schuifbazuin.
Na jaren geblaas op een houten sopraan en tenor blokfluit was het hoog tijd voor het ruigere werk. Mijn genereuze ouders schonken mij aan het eind van de middelbare school een geldbedrag. Waarom weet ik eigenlijk niet want ik toog van school naar school en zakte magistraal voor het eindexamen. Met de donatie kon ik iets nuttigs gaan doen meenden mijn vader en moeder. Rijlessen nemen of zo.
Autorijden kon me echter nauwelijks bekoren. Liever liet ik me rijden. Wat me wel boeide waren de noten van de zwoele en swingende jazzmuziek. Dagdromend van spelen bij een grote band werd ik verblind door de glans van glimmend koper.
Bij een gerenommeerde muziekzaak in Utrecht kocht ik een tweedehands trombone. Een King Cleveland. Met de aanschaf van het koperen blaasinstrument schoof ik de toekomst voor me uit.

Speurtocht

Regelmatig ben ik op zoek. Naar sleutels, portemonnee en vulpen. Visitekaartje, trui, onderbroek of het juiste woord. Niet elke speurtocht leidt altijd tot de gewenste vondst. Dat hindert niet daar ik soms wat zoekerig van aard ben. De diepere betekenis van het zoeken naar versierde eieren echter ontgaat me. Voor de gelegenheid worden eieren gekookt, vervolgens beplakt dan wel beschilderd en daarbovenop neemt iemand de moeite deze te verstoppen. Hoewel de verstopte paaseieren tegenwoordig van chocolade zijn, verpakt in gekleurd zilverpapier, gaat het jaarlijkse zoeken onverminderd voort.
Elk jaar wil ik weten wat de reden is van deze speurtocht. Maar dan is Pasen voorbij en laat ik het er bij zitten om het uit te zoeken.

Quinquereem

Land in zicht! Of: Schip Ahoy!, zo je wilt. In het kielzog van Beagle probeer ik mijn nautische begrippenapparaat weer op te frissen.
Klaar om te wenden?

Druif

Nog zoveel flessen uit allerlei dozen zijn onontdekt. Voor mij. Mijn zintuigen hebben de handen vol. Waar te beginnen? Gelukkig ken ik een gids die mij leidt door de Bourgogne. Langs de pinot noir en chardonnay. Van de 28.530 m2 wijngaarden zal ik nog wel eens een glas proeven. En waarschijnlijker, meer dan één. Kom maar op Côtes de Nuits, Côte de Beaune, Chalonnais en Mâconnais.

Blanco

Als een onbeschreven blad met de stroom meegaan. Heilzaam watermanagement voor het zieleleven.