Wat kun je er van zeggen? Van de lamsschenkel in Star Ferry, een slok droge witte wijn terwijl twee sleepboten aan een lijn gevolgd door een cruiseschip voorbij schuiven. Dat was nog maar het begin.
Daarna naar boven. De optredens, prijsuitreiking, dankwoorden, weer optredens, een afterparty, nog meer optredens. Ritme, melodie, thema, improvisatie kregen beurtelings vleugels. Gitaar, piano, bas, viool, saxofoon, trompet en drum wisselden elkaar af. Leeglopende spuugkleppen, applaus. Het geroezemoes. Vanuit het café uitzicht over de rivier. De avond was toen al gevallen. Het bal waarin bewegend licht verstild licht ten dans vroeg was begonnen. Bij de uitgang ving de wind zijn tocht aan op de kade. Hier kom ik terug, dat is zeker.
Een terugreis over de lege rijksweg waar vanwege de werkzaamheden de maximum snelheid verlaagd was van 90 naar 70. De aankomst in de provincie.
Wat kun je er van zeggen? Dat de avond voorbij ging in een bonte aaneenschakeling van wisselend decor.
1 opmerking:
Tja, dan is die dorpse Sperwerkamp maar knap saai...
Een reactie posten