Boulevard

Kamer 3. In het hotel met uitzicht op de Westerschede. Wat het vrije zicht op de zeeschepen, loodsboten, overkant, ondergaande zon en de tinten van water of lucht belemmert lijkt overbodig. Dichtgeschoven vitrage's, een lantaarnpaal pal voor het raam. Televisiekijken is vloeken. In deze maritieme skybox. Vanuit de ereloge aan de boulevard lijkt het schouwspel zich exclusief voor mij te voltrekken.

Keet

Een oplossing om rokers onderdak te bieden.

Pennenvlucht

Ga nu toch weg, simpel gedicht
volg mij niet als opdring'rig wicht
Schei uit met 't poetisch geslijm
je bent toch slechts eenvoudig rijm

Witman's werkelijkheid (7)

Witman worstelt. Hij schuift elke dag op richting eindbestemming. Maar voelt zich goed. Te goed voor de huidige tijdsbesteding in zijn dagelijkse bestaan.
Duco Witman staat voor de keuze om keuzes te maken. Voor de tweede helft van zijn leven.
“Het gaat nu écht beginnen”, zegt hij tegen Albert Joost.
Albert Joost kijkt vragend. Dan begrijpt hij wat Duco bedoelt.

Oldtimer

Een vluchtauto van liefhebbers? Die tegen beter weten in vastklampen aan vervlogen tijden. Hopelijk repareert Carglass ook de voorruit. Om over de rest maar te zwijgen. Soms is het gewoon op.

Maandagmorgen

Ooit bedacht ik het Maandagmorgenmanagement©®, oftwel M.M.M.©®. Om het wekelijkse gejammerklaag over de eerste dag van de werkweek teniet te doen.
"Ach, het is maandag", zeurt menig employee vervuld van zelfmedelijden wanneer ik informeer naar het welzijn. Na het weekeinde zou je fris en fruitig moeten zijn.
In mijn ogen is de maandag, in het bijzonder de maandagmorgen, hét dagdeel om zaken te doen. Terwijl iedereen het slaap uit de ogen wrijft begin ik extra vroeg. Als collega's tegen negenen binnenstromen, acteer ik het opgeruimde mannetje dat zijn eerste actiepunten al lang en breed uitvoerde. De vrolijkheid waarmee ik rondloop kan best irritant zijn. Maar zolang iedereen de ogen halfdicht heeft zie ik meer.

Zondagluiden

Het geluid van de zondag. Dikwijls bezongen door artiesten uit binnen- en buitenland.
Neem The Velvet Underground. 'Sunday morning. Brings the dawn in. It's just a restless feeling by my side. Early dawning Sunday morning.'
In het binnenland blijft mijn plaat hangen bij Rob de Nijs. 'Zondag, zondag, vandaag blijf ik de hele dag dicht bij je. Zondag, zondag, wij hebben tijd om lekker lang te vrijen.'
Met deze twee nummers krijg ik geen verzamelaar compleet. Zoekend naar zondagnummertjes kom ik hier een volgende zondag op terug.

Spiegeltje

In hippe horeca is WC-bezoek wel eens een verzoeking. Met al het design is de kraan nauwelijks te onderscheiden van de zeeppomp. Soms is er voetbediening. Vanuit het niets daalt verfrissing neer. Eén keer piste ik in de pot, bleek het porselein voor handen wassen te zijn. Ongemakkelijk gemak. Maar wel superstrak allemaal.
De spiegels zijn zo groot en mat dat ik me alras weer het mooiste mannetje in het land voel en gerustgesteld terugkeer naar de tafel.

Evenwicht

Het Sonja Bakkeren is doorgeslagen. Als het Midden- en Kleinbedrijf ook al balansdagen instelt.
Ach, een emotioneel evenwicht kan zelf ondernemers geen kwaad.

Kijk...

...een cijfer. Letters lijken gebakken lucht. Waar woorden van wijken weten heerst hier de macht van het getal. De score van het aantal kijkers is bepalend. De tabellen zijn niet van de lucht. In het gebouw van AVRO, KRO en NCRV (AKN) in Hilversum gaat het na geld om overtuiging. Kijk, bij de commerciëlen gaat het na geld om winst. Zie je, dat is het net het verschil.

Witman's werkelijkheid (6)

Duco Witman wil graag aangelijnd blijven. Bij de andere mensen en de nieuwe middelen. Hij wil proeven van twitteren en krabbelen.
Het leven is een game. Maar Duco heeft geen genotstok of speelknuppel nodig. Het enige dat hem spijt is dat hij geen idee heeft op welk niveau hij speelt. En dat hij niet ziet wanneer ergens de tekst 'game over' verschijnt. Er rest Duco slechts één leven om munitie te verzamelen.

Donkerblauw

Een goed begin van de day after blue monday. De godganse dark tuesday doorbrengen in een sick building.
Over de donkerte laat ik graag mijn licht schijnen. En over opgedrongen depressies maak ik me juist erg vrolijk.

Schakel

Gods wegen zijn ondoorgrondelijk
rijkswegen bedekt met asfalt
na gedane arbeid door
mannen, meestal,
die van niets iets maken
waar water weg wordt
of land met zand een
extra rijstrook

Hoog en droog
op de achtergrond
denkwerkende weg
tussen burelen
sluizen stapels door
langs een snelle verbinding
om opdrachten te verdelen
vol van inzichten
over verplichten
en hen die leveren
net voldoende laten verdienen
overeengekomen met
de mantel der liefde
voor het vak
door de staat te dienen

Publieke gelden welbesteed
dankzij berekenende dames en heren
die werklieden hun veiligheidsvest,
keet en schoppen presenteren

Voor D.

In den bloede...
Stop.
In mijn hoofd...
Nee.
In mijn hart...
Wacht!
Onder de gordel
gaf je mij
een teken van leven

Een vorig leven
met jou
oneindig lang
geleden

Vaarwel gewezen
zus of zo

PS1 respect voor jouw eerlijkheid
PS2 het spijt me dat ik zo dom ben (geweest)
PS3 strofe uit 'Zalig zijn de armen van geest' van J. Greshoff:

'Wij wenschen werkelijk niets meer te weten!
Nu is 't genoeg: weg met alle exegeten,
Weg met de proffen en met de profeten.
Adieu, adieu, en hebt u niets vergeten?'

OK

Daar sta ik voor een dichte deur. Te wachten als onbevoegde. Me af te vragen of het OK gaat met de kleine patient op de ok? Nergens een electronisch informatiebord met snijgegevens of een tussenstand. Geen schema op een whiteboard voor de verdere route naar de uitslaapkamer. Noch een verwachte aankomsttijd in de gang naar de afdeling.
Gelukkig blijkt alles oké.

Keuze

Kan ik me verzekeren tegen pijn, verdriet en afscheid? Tegen onderdrukking, onrecht of haat. Zeggen de kleine lettertjes soms iets over frustratie en overlast? Kunt u waarborgen dat mensen elkaar geen kwaad meer doen?
Wat er ook gebeurt. Ik lees dat uw gebouwen stevige taal gebruiken. Vol staal en beton. Met veel glas. U ziet mij wel maar ik u niet. Mijn roep kaatst terug. U geeft niet thuis. Ik val buiten uw producten. En kom weer in het hoofdmenu want ik heb geen andere keus.

Retorisch

Je zou maar staan wachten op de bus. En in koeienletters de gewetensvraag gesteld krijgen. De vraag stellen is ‘m beantwoorden. Veel in de echt verbonden lieden denken er wel eens aan.

Witman's werkelijkheid (5)

Duco Witman wacht op de WC. Hij wil het niet weten. Welke collega er naast hem in de ‘mannen’ rochelt, zucht en ruft. En zonder handen te wassen weer de gang op gaat. Liever wil Duco collega’s die thuis poepen en pissen. En als het dan moet, graag het schijthuis anoniem verlaten. Geen ontmoeting met gehesen geurvlag. Wat kan hij nu met de feces van werknemers, en hun geloosde water? Om over remsporen en krulharen maar te zwijgen.

Extra

De stad ontwaakt. Broodjes worden gebakken. De kraam wacht 'afgetuigd'. Op een nieuwe dag vol verkoop van forse Italiaanse bollen belegd met kaas, salami en geraspte groenten. Met extra pepertjes! Waar een kleine stad (sinds kort 300.000 inwoners) lekker in kan zijn. Mario Nistro zou ereburger moeten worden.

Verloren

Een van de bijwerkingen van schaatskoorts is vergeetachtigheid. Handschoenen, sjaals, wanten en zelfs een gouden ring gingen van hand tot hand. Van verliezer tot vinder. Af te halen bij de Koek en Zopie-keet van de ijsclub.
Zelf verloor ik alleen mijn evenwicht. Als ik in een scheur kwam. Maar niet de lust tot schaatsen. Helaas verliest het ijs van de temperatuur.

Zoet

Aan een eettafel in Zeist verorber ik de lekkernij. Uit Afghanistan. Aan de wand hangt een ingelijste kaart van India en omgeving. In de hoek bovenaan, links van Kasjmir zie ik Islamabad liggen. Terwijl ik de amandel en cardamom proef, de oorsprong zien. Zo lijkt de smaak nog exotischer.
Er zijn van Mazar-e-Sharif tot Kandahar bakkers en koks in de weer die vredelievend tongen willen strelen.

En zopie

Tussen aanstormen en arriveren zoek ik telkens de juiste vorm voor mijn levenslange pelgrimage. Zo bind ik vandaag een paar lage noren aan. Dankzij Elies voor een prikkie gekocht op Marktplaats.
De eigenaar deed ze van de hand vanwege rugklachten. Toevallig heb ik voor de eerste keer in mijn leven last van mijn rug. Mensen geven alles door. Ook hun gebreken.

Passend

In het centrum van de stad is een filmtheater met 'Food & Drinks'. Wat betreft de 'drinks' zijn de cappuccino en La Chouffe van de tap niet te versmaden.
Neem nog de wisselende installaties aan de muur en het is een passende omgeving voor wie cappuccino, La Chouffe en kunst waardeert.

Rustplaats

Dat de mensheid het ooit moest stellen zonder de 'escalier roulant'. Hoe deden ze het dan vroeger? Moesten ze dan zelf de onderste ledematen bewegen? Dat is best belastend voor de knieën.
De uitvinding die ons zoveel vooruitgang kan brengen wordt verkeerd gebruikt. Omdat het meerendeel van de luie gebruikers, eenmaal de plaats ingenomen op de trede, zich niet meer verroert. Die mensen houden de boel op. Mijn motto: rechts staan, links gaan.

Witmans werkelijkheid (4)

Van wat voor onzin medemensen debiteren verneemt Duco Witman in de trein. Uit de mond van een zichzelf 'Hoofd ICT' noemend sujet, die tegen een medepassagier raaskalt. Over ‘strategische keuzes in een stukje zakelijkheid naar de toekomst toe’. Uit de grote groep medemensen zijn managers wel de grootste verkondigers van holle frasen. Is Duco klaar met zijn werk, verlaat hij opgelucht kantoor en stapt verlost van collega’s en leidinggevenden de buitenwereld in, komt hij soortgelijke mannetjes weer tegen. De perrons en de treincoupes zijn vergeven met dergelijk volk. Het slag dat medewerkers 'mijn mensen' noemt.

Proppen

Reizigers proberen een plaatsje te bemachtigen. In het treinverkeer dat na een 'verstoring' geleidelijk op gang kwam. Een beetje vorst en maxima in de min brengen het koninkrijk onder de sneeuwlijn aan het wankelen.

Platgetreden

Dit pad neem ik nauwelijks. Meestal volg ik de route over een echte ventweg.

Monddood

Geheel in stijl en met de woorden van Leo Vroman brengen boekverkopers de slechte tijding. De winkeltijdensluitingswet is onverbiddelijk en MKB-ers moeten ook slapen. Tenzij de nieuwe Harry Potter arriveert...
Toch, zo vertelde een van de eigenaren van een boekhandel, geldt voor hun branche een uitzondering. Vanwege de vrijheid van meningsuiting mag de zaak de hele nacht open zijn. Bij wijze van spreken.

Hm...

Hm...
Menig man krijgt een goed humeur door een Hummer. Het werkt op hun gemoed, zulk zuipend speelgoed. Glimmend chroom, Tonka-model op ware grootte. Geven gas en op hun kloten. Zo willen ze dat hun lid er uitziet. En dat ze voor de bumper vallen, griet na griet.

Oerhollandsch

IJs en weder dienende vermaken veel mensen zich op bevroren water. Tenminste, als de weersomstandigen meewerken. Het levert oerhollandsche plaatjes op. Rita Verdonk kan trots zijn. Dat brengt mij op de ultieme integratie: een moslima, getooid met burka pootje over op haar klapschaatsen door de binnenbocht van de lokale ijsclub.
Of is ijspret volgens de Koran verboden?

8 + 1 = 9

Als vanouds biedt Oud en Nieuw mij een contemplatief moment. Zo viel ik in slaap bij Youp van 't Hek. Dat zegt meer iets over mijn vermoeidheid dan over de conferencier. Denk ik. De champagne onaangebroken. Moet ik deze soldaat maken omdat het jaartal verspringt? Om vijf over twaalf besloten we er nog een nachtje over te slapen. Met de ploffende, brandende hemel als wiegelied steeg ik op naar dromenland. En waande mij al goed op weg in 2009.