Boehhhhh

Het is geen boe-geroep of een poging iemand te laten schrikken. Nee, het is wat de koe zegt. Of liever nog, wat de koei loeit.

Zwijgen

Het was afgelopen twee dagen een stuk rustiger in de festivaltent van het Nederlands Filmfestival (NFF). De wereld draaide minder snel door. De op handen gedragen talkshowhost was zijn stem kwijt. Wat wil je, als je een professionele lulkoning bent. En ruim een week lang vrijwel dagelijks van Hilversum naar Utrecht wordt gereden om na de live-uitzending van De Wereld Draait Door de talkshow van het NFF te presenteren. Van Nieuwkerk maakte door zijn tijdelijke uitschakeling een mooi gebaar. Hij gaf ruimte aan de dames. Achtereenvolgens Claudia de Breij en Isolde Hallensleben vervingen hem. Zij willen geen tong breken, rapper zijn dan de autocue of de gast verzwelgen in halsbrekende volzinnen.
Wat moet een overmatig verschijnende presentator zonder stem? Zijn zwijgen geeft stem aan de mensen die Matthijs-moe zijn.

Vooruit

Voor dag en dauw trap ik door duisternis en nevel. Om tijdig te arriveren. Maar ja, wat is tijdig?
Eerst was er geen klok. De mensen gingen tijdloos door het leven. Toen moest een uurwerk de dag bederven. En de nacht.
Er leek tijd genoeg maar... alsof één tijd niet voldoende was kwamen er twee tijden. Die van de zomer en de winter.
Wat maakt het uit? Tijd is tijd. Hoog tijd om weer terug te keren naar de tijd van toen. Die ene. Zonder een malle vertoning van klok vooruitzetten en terugdraaien.

Partijtje

Een grafzerk in de voortuin. Ter gelegenheid van een verjaardagsfeestje voor een zevenjarige. Exclusief griezelen dus, voor vriendjes en vriendinnetjes. Op visite bij de Adams Family, dat idee. Na afloop vertrekt het jonge bezoek met de armen naar voren gestrekt, alsof ze polonaise lopen met een geest.
"Zombie... zombie", roepen de kleine feestgangers.
De stemming zit er in.

Voorteken

Doorgaans ben ik wel te porren voor wedstrijdje schaduwwerpen. Het betekent dat de zon schijnt. En als de zon schijnt toont willekeurig straatbeeld fraaier dan wanneer een dicht wolkendek het stralen hindert. Kleuren schitteren in plaats van dat een grijze, grauwe sluier het leven doffer maakt. Eén van de zegeningen bij een klimaatverandering is dat Nederland mediterane omstandigheden mag beleven.
De toenemende zonneuren mogen dan een onheilspellend voorteken zijn, elk mooie dag onderga ik graag als hedonist. Zolang de schaduwzijde me maar voor blijft.

Perspectief

Het kan verkeren. Als je elke werkdag een fietsreis onderneemt valt er veel te zien onderweg. Tenminste, als je de ogen opent. Zo worden landschap en licht telkens in een ander perspectief geplaatst. Ieder seizoen kleurt de omgeving met nieuwe accenten. In plaats van er aan voorbij te gaan door flink te sjezen of pardoes langs te zoeven kijk ik door de bril van een reiziger, knijp m'n ogen toe en waan me nog verder van huis.
Vandaag zie ik aan de Provincialeweg bij Bunnik sawa's liggen.

Koerier

Vrijwel elke werkdag lever ik als fietskoerier een pakketje kennis en ervaring af bij mijn broodheer. Soms sjouw ik extra ballast mee. Dan leggen creativiteit, flexibiliteit en effectiviteit gewicht in de schaal. Van tijd tot tijd moeten energie, stressbestendigheid en initiatief er ook nog bij. Het is passen en meten, maar gelukkig verschilt de lading van dag tot dag. Er is meestal wel een plekje vrij.

Open

Met groot hart en open mind tussen de wielen. Fietsen is fijn, daar niet van, maar sneller verder weg kom je nauwelijks zonder paardenkrachten.

Toen het nog Nederlandse Filmdagen heette, was ik er al bij. Kleinschalig, laagdrempelig, dichtbij en aanwezig. En altijd in Utrecht. De vaderlandse cinema vind ik letterlijk om de hoek, omdat het zich bijna in en rond huis afspeelt. Er is geen afstand tot Hollywood, en onbereikbare Amerikaanse dromen. Ook in de polder kun je spelen, draaien en vertonen. Het zeer dunne laagje maakt het dus echter dan echt. Nederlandse film is puur. Puur Hollands.
Zo neem ik het graag op voor dit product. Omdat geboortelandspeelfims boeiend zijn en gaan over wat zich in de buurt afspeelt. Geen ongeloofwaardig effectbejag maar het is wat het is.

Verdwenen

Das war einmal. De meeste, mooiste modellen waren 'verdwenen' voorafgaand aan het faillissement en de boedelveiling van Kroymans Corporation. Voor een prikkie een leuke sportauto op de kop tikken was er afgelopen zomer helaas niet bij.
In welke auto rijdt Frits Kroymans vandaag zelf rond?

Voederrek

Jammer. Het restaurant is zondag gesloten. Wel is bistro De Ruif open voor diner. Zou me vanavond best willen laten 'voederen' aldaar. Vooraf Canneloni van tonijn met avocado crème, wakame schotsen en fijne groenten dressing. Dan Parelhoen suprême met pommes prak, groene kool met spek en een gebrande mosterdroomsaus.
Ach, de kip kerrie thuis is ook niet te versmaden.

Welluidend

Je hoeft niet ver van huis te gaan om je te verwonderen. Op de terugweg van de doe-het-zelf-winkel, met een setje meubelviltglijders voor parket- en plavuisbescherming, stuit ik op de Reizende Beiaard. Dat zulke dingen bestaan, en hoe het vervolgens heet, gaat elk voorstellingsvermogen te boven. De fenomenen en woorden worden me aangereikt.
De meubelviltglijders kan ik gerust zelf vervoeren, het mobiele carillon wordt voortgetrokken door een Mack van het type dat in je Amerikaanse speelfims tegenkomt of waarin Henk Wijgaard zich verplaatst. Noodklokken hangen de leer van een serieuze truck aan. Een king of the road klinkt het best. Giddy up go, met de vlam in de pijp naar de volgende uitvoering.
Het leven van alle dag kent zo een eigen melodie.

Gisteren

Op 16 hoog een gesprek op niveau. Ballonnetjes opgelaten over opera, een roman en neonlichtkunst. De stad lag aan onze voeten. En wij? Wij zweefden, stegen tot grote hoogte, lulden 'ins blaue hinein'. Onze horizon leek oneindig. De lucht was mooi en verre van gebakken maar eerder zwanger van vertrouwen in schoonheid die nog volgt op de hoopgevende dag die het gisteren was.

Toegankelijk

De mare gaat dat je nergens meer concertkaartjes kan kopen. Ja, bij de lokale CD-boetiek voor de concertzaal om de hoek. Voor grotere zalen in de randstad kan je echt alleen terecht op internet, aapt bijna iedereen elkaar na.
Op de website van Ticket Service verdwaal ik in formulieren waar ze mijn hele doopceel willen lichten. Bovendien stellen ze een limiet van het aantal kaartjes. De Melkweg en de muziek lijken mijlen ver weg bij deze administratieve excersitie.
In het hoofdpostkantoor kunnen ze me gelukkig wel helpen. Binnen drie minuten neem ik zes kaartjes af. Al die leugens dat internet beter is voor de klant. En sneller. Mijn concertbezoek begint bij voorkeur op het postkantoor. Waar de dienstdoende balie-mijnheer of mevrouw mij persoonlijk tastbare kaartjes overhandigt. In dit geval zes stuks. Niks geen limiet.

Vacature

De voormalige werkkamer van Marco Borsato bij The Entertainment Group (TEG). Zijn gouden platen werden al als appeltje voor de dorst in veiligheid gebracht.
'Mensen verliezen hun baan, het aantal faillissementen neemt snel toe', zei Bea vanuit haar vorstelijke zetel. 'De gevolgen zullen nog lang gevoeld worden.' Met die kleine verwijzing naar het wankelende bedrijf van Borsato, tussen de regels door, moeten de mensen in het land het maar doen. Een minister-president die SMS-ed met BN-ers, de kroonprins die warme banden onderhoudt met René Froger, alle mogelijkheden voor een spektakel blijven onbenut. De X-factor had wel wat beter gekund. Máxima hulde zich in een afgedankt overgordijn uit Paleis 't Loo. De koningin deed haar best met een altmodisch tijgervelletje, verder blijft het crisis-televisie.
Het ganse volk snakt naar John de Mol als minister van Cultuur onder premier Wilders. De bekroning op het pionierswerk van de grootste familie van Nederland. Eindelijk cultuur 'met intrinsieke waarde en positieve maatschappelijke effecten'. Programma's als Big Brother vanuit Huis ten Bosch, Troon zoekt rede, Wie is de trol? en Help Marco de winter door.

Mensen

Het wemelt van de nieuwsberichten die men op redacties kopieert van voorgaande jaren.
- paarden oefenen voor Prinsjesdag
- de rijtoer op derde dinsdag van september
- onstuimig ontgroenen
- bezoekersaantallen evenementen, zoals Open Monumentendag

De vraag is of repeterende feiten wel nieuws zijn. Om met bezoekersaantallen te beginnen. Open Monumentendag trok 850.000 bezoekers dit jaar. In 2008 bezochten 900.000 mensen Open Monumentendag. Wat zegt zo'n getal nu helemaal? En wat maakt het verschil met 2008? Er komt vast een evaluatie. Trouwens wat wordt verstaan onder 'mensen'? Over geslacht, leeftijd, opleiding wordt met geen woord gerept. En hoe waardeerden die mensen monumentendag eigenlijk?
In ons denkraam past alleen de stijgende lijn. Elk jaar moeten er meer en meer mensen komen. Koninginnedag, Pinkpop, De Parade en Lowlands. Massa is kassa. Komt allen. Neem de bloemencorso in Valkenswaard, of de koetsenparade in Sluis. Veel volk op de been, tal van vrijwilligers die zich voor één dag in het jaar belangrijk wanen en gehuld in oranje vestje, liefst gewapend met portofoon orders uitdelen. Het voert te ver om verkeersregelaars op de bumper te nemen, maar uit het leger goedbedoelende, belangenloos optredende maatschappelijke middenvelders zijn er enkelen die de toon en sfeer van het evenement verkeerd inschatten.
En tot slot een tip voor een dagje uit vandaag: Gouden Koetsparade in 's-Gravenhage. Laat die knollen met dat rijtuig in Godsnaam voortaan op Koninginnedag rondhobbelen. Dan zijn folklore en politiek definitief losgekoppeld, hoeft Hare Majesteit geen beladen tijdingen te brengen en worden twee evenementen samengevoegd.

Torenzang

De zingende toren zweeg. Een mooie gelegenheid om aan zijn voeten te liggen, en te luisteren naar niets.
Tussen de poten de blik naar boven gericht en zie daar... de toren torent hoog boven de bouwsels uit en valt uit de toon zonder dissonant te zijn.
Volgende keer kom ik terug om te horen hoe composities klinken op het carillon van glas.

Gedag

Bij het tweede kunstwerk liep ik terug naar het paviljoen. Het leek me beter een Prosecco te drinken in plaats van het groepsgewijs bezichtigen van de andere 23 beelden.
Mij was het tenslotte te doen om de schrijver die zijn boekje zou aanbieden aan de bewoonster van de vinexwijk waar hij de eerste nacht logeerde.
Aangezien ik hem via e-mail interviewde voor een personeelsblad leek het me wel zo fatsoenlijk hem persoonlijk te begroeten. Zo zou hij kunnen zien wie hem het hemd van het lijf vroeg.
Een collega introduceerde me bij de auteur.
"O ja, het vraaggesprek", zei de reislustige schrijver, "dat is toch goed gelukt".
Via zijn assistent wisselden de berichten elkaar af. Vragen werden voorzien van antwoorden. En die weer van nieuwe vragen.
"Is Johannes er ook?", vroeg ik.
"Ja, die is er ook", klonkt het bevestigend, terwijl hij een blik over de lange eettafels wierp.
"Ik ga even wat mensen gedag zeggen."
En weg was hij. Hij schoof na innige begroetingen, vrijwel elke vergezeld van drie zoenen aan bij een tafel met overwegend vrouwelijk schoon. Ik geef hem geen ongelijk. Waarom onnodig lang ouwehoeren met de scribent van een personeelsblad terwijl er aangenaam gezelschap wacht. DJ Blue Flamingo draaide de volgende geluidsdrager.
Uiteindelijk vertrok ik voortijdig vanwege een afspraak. Geen foto, geen onthulling van het boek. Maar wel met een handdruk. Hopelijk met die van zijn schrijfhand.

Zomerbonus

De nazomer staat in het teken van festivals, evenementen, Open Monumentendag en andere noemenswaardige hoogtijdagen. Nederland viert deze maand van alles en nog wat. Men staat opgehokt rond kraampjes, bij de mobiele bar of in de rij voor de Dixi. Feesttenten zijn volgens mij niet aan te slepen. Verhuurders doen goede zaken.
De zomer wil zich verlengen, de naderende herfst moet nog even uitgesteld worden. Ook ik ben van de partij, hier en daar. En kan de verleiding nauwelijks weerstaan. Je kunt je moeilijk ontrekken aan de omstandigheden en bent daardoor bijna als vanzelf iemand die zich in de tent laat lokken.

Billy

Om de huiskamers in de showroom huiselijk te maken doet Ikea haar uiterste best. In de Billy's en andere boekenkasten stonden zogenoemde dummy's met overwegend Zweedse opdruk op de rug. Tegenwoordig zijn deze aangevuld met Nederlandse titels. Onder het mom 'toon mij uw boekenkast en ik zal zeggen wie u bent' deed ik naspeuring. Tot mijn verrassing merkte ik bij het bladeren dat er zowaar inkt en letters op het papier staan. Geen dummy's meer maar echte gebonden literatuur, dikke pillen vaak. Meestens fictie en soms non-fictie. Zelfs exemplaren die bij een antiquariaat vandaan lijken te komen. Opvallend veel Jaap ter Haar overigens. Van een herdruk van het boek Boris is kennelijk een restpartij afgenomen.
Er waait een frisse wind door de showroomhuiskamers van Ikea. De nieuwe Chef Boekenkast was de blanco pagina's beu. Hij wil een belezen imago voor de hofleverancier van zelf te monteren boekenkasten. Je kunt alle planken verstellen maar de inhoud is het beste verhogingsdeel, zal hij gedacht hebben.

Bloothooitijd

Hoe ze je vinden? Dat handjevol hooibergzoekers, zij die bij toeval op een naald stuiten. Een naald tussen de vele miljoenen weblogs draagt soms de naam Bloothooi. Uit de recente sleutelwoordactiviteiten (wat dat ook moge zijn) blijkt dat bezoekers meestal eigenlijk naar andere dingen op zoek zijn. Vreemdelingen zeker, die verdwaald zijn zeker?Hieronder de zoekwoorden die Bloothooibezoekers gebruikten sinds 28 augustus:

www.google.nl : bloot hooi, bloothooi, exhibionisme en voyeurisme, rabelaisachtig, venusheuvel strelen, exhibionisten
www.google.com : bloothooi
blogsearch.google.nl : knien
search.yahoo.com : bloothooi

Tot op heden is het aantal bezoeken (bijgehouden vanaf 6 januari 2009):
pagina geladen: 10.182 (gem. per dag: 41)
uniek bezoek: 5.336 (gem. per dag: 22)
bezoek eerste keer: 3.406 (gem. per dag 14)
terugkerend bezoek: 1.930 (gem. 8 per dag)

Leus

'Free our Political Prisoners... or GRAFF will come upon you!'
Politieke leuzen op muren en straatmeubilair. Het lijkt in onze Nederlandse 'beschaving' zo ouderwets, folklore uit de vorige eeuw. Beklad pleisterwerk kom je wel eens tegen in andere landen. Waar mensen moeten strijden voor vrijheid.
Politieke gevangenen in Nederland? Wie zijn dat dan en in welk gevangeniscomplex zitten ze te brommen?
Natuurlijk zien de mensen in wakker Nederland liever de linkse kerkgemeenschap achter de tralies. De hetze tegen elitaire, arrogante Volkskrantlezers en VARA-leden heeft nog niet geresulteerd in aanhoudingen. Hoewel er een aanloop is naar het klimaat waarin VPRO-gidslezers als volksvijand en staatgevaarlijk worden aangemerkt.
Maar gelukkig, GRAFF will come, en zal de boel eens flink bekladden. Tegen spuitbus-activisme is geen kruid gewassen.

Konnichiwa

Japanse kreten klinken over Zoudenbalch, het sportcomplex waar FC Utrecht traint. Kortaf gesnauw, als stereotype effect in een verhaal of film over kampverschrikkingen.
De nationale Japanse voetbalselectie koos Utrecht uit als strategische plaats voor hun trainingskamp. De geluiden komen uit de kelen van spelers als Takayuki Morimoto, Junichi Inamoto en Daiki Iwamasa. Voetbal is oorlog, sprak De Generaal ooit, maar deze woorden krijgen een andere lading in dit verband.
Op woensdag 9 september speelt Japan in de Galgenwaard tegen Ghana. Zie je wel, sport verbroedert, redeneer ik manmoedig de positieve kant op.
Na deze peptalk moet ik ineens denken aan de schop van Honda.

Alphabet Street

'Put the right letters together and make a better day'

Ha, de letter H. Medeklinkende, achtste letter van het alfabet.
Eigenlijk een rechttoe rechtaangeval. Twee verticale strepen verbonden met een korter horizontaal koppelteken. Twee lijntjes, hand in hand. Een paar apart.
Als geheel een ladder met eenzame sport. Een trapje dat na het begin snel ophoudt. De opstap bij een lage boekenkast.
De H houdt niet van de losse pols, wenst geen nonchalante haal te zijn en laat zich moeizaam plooien.
Een rechtlijnig letterteken die H, maar wel herkenbaar.

Helter Skelter

‘Het Nieuwe Rijden, Groen rijden, Langzaam Rijden Gaat Sneller (LARGAS), duurzame doorstroming.’
Bestuurders in dit overbevolkte land zijn op de hand van automobilisten. Het zijn echte bestuurderbestuurders, dat wil zeggen, bestuurders die zich meestal laten chauffeuren. Om de goede zaak te bepleiten, en argeloze bewoners om de tuin te leiden, bedienen de bestuurderbestuurders zich van een wartaal die onnavolgbaar is. Ze sturen er op aan dat hun opvolgers tekst en uitleg moeten geven over de ontwerpvisionaire larie. Tegen die tijd tuimelen volksvertegenwoordigers over elkaar heen en volgt een Haags Helter-skelter van jewelste, waarna de vigerende verkeersbewindspersoon zich holderdebolder halsoverkop naar de Tweede Kamer spoedt. Onder escorte over de vluchtstrook, de mensen in het land in hun files achterlatend.
Het ware te wensen dat meer mensen in het land vaker de verkeersluwe skelter nemen. Daarmee raakt de Spoedwet Ontwerp Wegaanpassingsbesluit (OWAB) stilaan van de baan.

Dood spoor

De ziel en zaligheid van Karst Tates blootgelegd. Na een soort van necroforensisch sporenonderzoek, zo lijkt het. Want de verdachte is dood. Het spoor leidt naar de verzachtende omstandigheid van zijn verscheiden. Over de doden niets dan goed, luidt de uitdrukking.
De Suzuki Swift van Karst kwam niet van rechts, niet van links maar ging recht door de mensenzee, zoveel is duidelijk.

Puinruimte

Zodra luchtfietsers botsen
met ruimtewandelaars
en de volle Melkweg
in het filenieuws
voorbij komt

Zodra schroot hoop
geeft op een omleiding
via de omloopbaan

Zodra de mensheid
aan het zweven gaat
en niets meer geeft
om moeder aarde
zal dat geen interstellaire
stof doen opwaaien

Meldplicht

Als het moet wil ik me best melden. Ben nu toch in de buurt. Maar voor wie geldt het eigenlijk? En waarom? De melder of meldster komt voor een dichte deur en gesloten boom te staan. Nergens een functionaris te bekennen. De pijl naar 'hier' wijst ook nog eens richting boven. Alsof ze de hemelpoort bedoelen.
De tweetalige oproep lijkt vooralsnog aan niemand in het bijzonder gericht. Een loze aanwijzing, als bericht voor dovemansoren.

Dubbelzin

Sommige woorden of namen hebben direct een rare bijsmaak. Zeker fonetisch krijgt 'budpartner' een andere betekenis. Het is vast mijn perverse associatie of gewoon een verkeerde uitspraak. Met goed articuleren is het verschil tussen 'bud' en 'butt' misschien wel degelijk hoorbaar.
Kijk, bij badpartner, bedpartner, bidpartner en bodpartner nemen mijn gedachten minder snel een dubbelzinninge wending aan. Die partners afficheren zich nog niet via een bestelbus. Budpartner wel. Het zijn de klinkers die het 'm doen.

Alphabet Street

'I'm going down 2 Alphabet Street'.

Het wemelt op straat van de zwevende letters. In dit geval de C. Om een omleiding aan te duiden.
De losse letters uit het alfabet krijgen in de berm, op garagedeuren of aan de waterkant nieuwe betekenis. Ruimtelijke ordening kan niet zonder letters. Letters brengen ordening aan. Als je de ruimte letterlijk neemt dient zich een verzameling symbolen aan. Die voor zichzelf spreken en we allemaal snappen. Tenzij je analfabeet bent.