In de lounge van de afdelingen Cardiologie en Hartbewaking op de tweede verdieping van het ziekenhuis lees ik gezeten achter één van de twee computers de volgende mededeling:
‘uitsluitend bestemd voor patiënten van de afdelingen 2 A en C.’
Ten eerste ben ik geen patiënt, ten tweede slechts bezoeker van een hele andere afdeling, namelijk 2 D. De Intensive Care. Lig je daar eenmaal dan is er weinig lust om te computeren. Gesteld dat de zieke überhaupt kan lopen, laat staan achter een PC plaats nemen, want dan is deze allang heengezonden van 2 D. De patiënten daar hebben allerlei monitoren om zich heen hangen, dat wel.
‘Gelieve u aan deze regels te houden’, staat er ter bevestiging.
Zwaar in overtreding verzend ik een e-mailbericht. De lounge wordt verder bevolkt door een drietal heren, waarvan twee zwaarlijvig. Ze wedijveren om het aantal omleidingen dat hen wacht.
Ineens gaat de mobiele telefoon, een familielid dat ik al tien jaar niet gesproken heb. Terwijl zich een gesprek ontspon, sluit ik de computer af en druk ik in de haast op het witte kruisje, in het rode vakje helemaal rechts boven aan.
Lange rijen tekst bewegen zich ineens vliegensvlug over het beeldscherm. Iets over ‘searching files’ en andere onbegrijpelijke tekst. Dit blijft minuten lang doorgaan. Het roept het beeld op van een ingenieuze hacker die net het netwerk van het Pentagon heeft gekraakt. De harde schijf kraakt en pruttelt.
De drie heren kijken elkaar aan en denken vast dat ik softwareprogrammeur ben. De computer uit en weer aanzetten helpt geen bal. Weer kom ik in de bestandenzoekactie terecht met dezelfde rijen onbegrijpelijke tekst.
Bij de receptie biecht ik mijn overtreding op. En beken ik de patiëntencomputer op heel kundige wijze onklaar te hebben gemaakt. Ze nemen de ziekenhuisvredebreuk luchtig op.
“En sorry mijnheer, de afdeling Automatisering is al naar huis”, luidt de reactie.
Ach, ik heb mijn best gedaan en hartpatiënten kunnen best één computer met elkaar delen.
Even later wordt mijn moeder, komend vanaf de OK voorbij gereden richting IC, en kan ik daarna een SMS-bericht sturen aan bezorgde familie:
‘1e update: armen goed roze en weer aan elkaar.’
Vlak voor verzending voeg ik de ‘d’ toe om onnodige verwarring met het inwendige en uitwendige te voorkomen. Haar bovenste ledematen heeft de chirurg tijdens de operatie ongemoeid gelaten. In elk geval hoeft zij ons niet meer met open darmen te ontvangen.
Posts
3 opmerkingen:
Hoi Hugo,
Goed te lezen dat de artsen nu alweer de gelederen hebben kunnen sluiten.
Ik hoop, nee, vertrouw erop voor je moeder én familie dat alles weer 100% zal komen. Je kunt makkelijk een metertje kronkeldarm (ileum) missen. Als aver familias rust er een zware taak op je.
Trouwens, leuke woordspelingen. Gek dat in het Nederlands maar één letter verschil zit tussen twee héél verschillende lichaamsdelen. In het latijn is dat wel anders, behalve bij sleutelbeen (clavicula) en schouderblad (scapula), althans, daar heeft een ziekenhuisfotografe zich bij mij ooit eens in vergist.
Ha Hugo,
Het is dat ik beter weet anders zou ik haast denken dat je een medicijnen studie bent begonnen gezien de zeer regelmatige berichten op Bloothooi over jouw ziekenhuisbelevenissen. Wordt het niet eens tijd voor het schrijven van een doktersroman ? Dan mag je wat mij betreft de hoofdpersoon dokter Duco noemen. En zijn achternaam verwijst dan weer mooi naar zijn witte jas. Soms is het leven heel simpel.
Veel sterkte toegewenst voor je moeder en de familie.
veel kracht
Een reactie posten