Hoeveel flessen van Domaine de la Vougeraie Pinot Noir Terres de Famille 2009 zullen de reis hebben gemaakt van Utrecht naar Driebergen. Per fiets. In een krat op de voordrager.
De flessen hebben een langere reis gekend. En wel vanaf de Rue de l’Eglise in Premeaux Prissey naar een magazijn in Nederland. Van daaruit naar de drankdetaillist. Daar werden ze mijn bezit. Ik nam ze mee naar huis. Voer ze door het buitengebied. Langs Fort Rhijnauwen, de Kromme Rijn. Langs veehouderijen en fruittelers, Door twee dorpen. Met mijn breekbare waar let ik nog beter op kuilen en verzakkingen in de weg.
Thuis heb ik de flessen 'bijgezet' in de kruipruimte, die ik wel eens wijnkelder noem. Volstrekt potsierlijk, echter bij gebrek aan een echte kelder een zeer effectieve bewaarplaats. Ben op m'n knieën gegaan voor de wijn, heb gekropen voor menig fles.
Zodra de inhoud soldaat is gemaakt, eindigen de flessen in de glasbak. Dan volgt een laatste rit. Ook per fiets. In hetzelfde krat op de voordrager. En verdwijnen ze door een gat met de aanduiding wit, bruin of groen de ondergrondse container in. Zo eindigt een repeterend transport van de Bourgogne naar de Utrechtse Heuvelrug in scherven. Telkens met het nodige glasgerinkel.
Posts
3 opmerkingen:
Wel, nu is gebleken dat heer Bloothooi geen smaak heeft. Als je iets niet kunt/mag doen met een goede wijn, is deze bewaren in een vochtige, muffe kruipruimte, alwaar met name de muffe lucht op den duur dwars door de kurk in de wijn terechtkomt.
En neem van mij aan, de kruipruimte onder Bloothooi's paleisje is zowel vochtig als muf...
En ik maar denken dat de wijn een goede 'neus' had. Ach, altijd beter dan de wijn verknallen in een centraal verwarmde woning.
Daarbij, de wijn drink ik meestal voor de de muffe lucht vat krijgt op de inhoud van de fles. Hopelijk houden de dozen en kistjes ook iets tegen.
NIETS...
Een reactie posten