"Jij speelt met je leven", zei Duco tegen zijn spiegelbeeld.
"Vanaf vandaag ga ik mezelf niet meer voor de gek houden."
Manmoedig strikte hij een zijden das. Hoe de dubbele Windsor gaat is hij allang vergeten. Een enkele knoop volstaat. De wurggreep in vol ornaat is voor Duco geen dagelijkse kost meer. Hij verkiest een kleine jongen te blijven. Van de maatschappelijke ladder kun je afvallen, is zijn vaste overtuiging. Dan maar in de laagste regionen anoniem vegeteren.
Vandaag is hij een kleine jongen die een te grote broek aantrekt. Want wars van macht kickt Duco op invloed en probeert hij hogergeplaatsten telkens weer op zinnige gedachten te brengen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
3 opmerkingen:
Wordt een beetje afgezaagd Blootstrop, al je frustraties, waar je Duco de schuld van geeft. Wees een vent en erken ze. En voor wat betreft die dubbele windsor, de grootste sukkel weet nog hoe die moet, voorlangs, achterlangs, voorlangs, doorhalen en strak trekken, waarbij het puntje van de das op de broeksband hoort te vallen.
Hé Blootie, grote mattie. Strop? Hang kreng hang.
Kielhalen bedoel je...........
Een reactie posten