Naast een verregende herfstwandeling afgelopen weekeinde weer eens uitvoerig zitten bladeren. In een stapel bladen. Om er een paar te noemen: The New Yorker, The Word (music magazine of the year in Engeland), Mixmag, Parool PS Van de week en De Journalist.
Gelet op de meterslange en overvolle schappen in de kiosken maak ik me voorlopig geen zorgen om het verdwijnen van gedrukte week- en maandbladen. Er komen telkens nieuwe titels bij.
Een groot voordeel van bladeren in tijdschriften is dat dit draadloos kan. Voor veel nieuwe media en communicatiemiddelen was zoiets kort geleden nog een noviteit. Papier is echter al eeuwen mobiel en draadloos. Dat wordt voor het gemak wel eens vergeten.
Posts
2 opmerkingen:
Wat een wijsheden, meneer Blootblad. En wat goed zeg, dat u al die ingewikkelde bladen leest. Heel geleerd hoor.
Maar weet u wat ik eigenlijk niet begrijp? Bloothooi is hooi van blootgras. En blootgras is gras dat de koeien niet willen eten. De boer houdt in de winter zijn koeien dus voor de gek met gedroogd gras, dat ze eerst niet wilden eten. Waar komt uw 'gedroogde' tekst vandaan?
Bloothooi laat er geen (gedroogd) gras over groeien. En gaat onverdroten voort.
Een reactie posten