Vrijwel iedereen heeft pen en papier thuis of een computer. Alle mensen die de Nederlandse taal machtig zijn mogen hun gedachten uitdrukken op papier of het web. Sommigen krijgen daarvoor zelfs een podium. De een in de Volkskrant, de ander in de De Telegraaf.
Rob Hoogland schrijft stukkies in de krant van Wakker Nederland. Hij regeert zaterdag over het graf van Martin Bril en gebruikt het verscheiden van de laatste om de omroep Wakker Nederland te propageren. Hoogland vindt namelijk dat de aandacht die enkele programma’s van publieke omroepen schonken aan de dood van Martin Bril een ‘onsje minder’ had gemogen. Waarmee volgens hem is aangetoond dat de redacties niet onafhankelijk zijn. Immers, zo stelt Hoogland, toen Leo Derksen overleed ‘misschien wel de populairste Nederlandse dagbladcolumnist’ zwegen de publieke omroepen.
De scribent uit de club van ‘eigen mening eerst’ vertolkt vervolgens het verongelijkte idee dat andersdenkenden zoals VARA-redacteuren of het Volkskrant-journaille elitair en hautain zijn.
De heer Hoogland maakt in zijn stukje enkele denkfouten.
Martin Bril was volgens hem een stukkieschrijver. Anderen kennen hem echter ook als
cineast, dichter, reisboekenschrijver en journalist. Er verschenen 44 boektitels van zijn hand.
Smaken verschillen, maar was Leo Derksen wel de populairste? Misschien is Martin Bril het of voor mijn part Youp van ’t Hek. Hoe meet je trouwens wie ‘de populairste dagbladcolumnist’ is?
Het publieke rouwbeklag zegt volgens mij meer over de behoefte van vele lezers aan een onderscheidende pen tussen de kolommen vol dagelijkse kommer en kwel. Misschien gaf Martin Bril met zijn originele en tamelijk onafhankelijke kijk op personen en situaties meer ruimte aan de mensen in het land dan in menige politieke jammerklacht.
Rob Hoogland kan geheel onafhankelijk keuzes maken. Het voordeel van televisiekijken is dat je de knop kunt omzetten. Staat de publieke omroep je niet aan, zap gerust naar RTL of SBS. Waarom moet ‘publiek’ impliceren dat Telegraaflezers zich kunnen herkennen? De grootste familie van Nederland is toch ook een publieke omroep?
‘Kwaliteit’ en ‘populairiteit’ zijn begrippen die ieder voor zich hanteert. In mijn ogen is het hautain om met 844.184 abonnees, inclusief doorgeven, te spreken in termen van ‘Wakker Nederland’. Alsof daarmee de Telegraaffundering goed is voor het hele koninkrijk. Tel je de ‘hautaine, elitaire’ NRC, Volkskrant en Trouw-abonnees bij elkaar op zit je toch ook al gauw aan een kleine 700.000.
Het misleidende van de Telegraaf is om te denken dat zij bijkans gans Nederland vertegenwoordigen met hun dagblad en omroep in oprichting. En met de naam Wakker Nederland te suggereren ze dat de rest van het land ligt te slapen. Ben je onafhankelijk als je deze veel grotere groep uitsluit? Dat alleen al getuigt van hoogmoed. Nog los van de vraag of uitsluitend Wakker Nederland kan beoordelen wat onafhankelijk is. Hoogland en de zijnen pretenderen de waarheid in pacht te hebben door te handelen in landsbelang.
Over doden niets dan goed. Over de levenden ook trouwens. Ieder het zijne. Een kwestie van smaak dunkt me. Laat alle dagbladen en omroepen zijn eigen stukkies blijven brengen. Liever verscheidenheid dan de grote gemene deler vol vermeende onafhankelijkheid. Om daarmee originele denkers te smoren.
Rob Hoogland schrijft stukkies in de krant van Wakker Nederland. Hij regeert zaterdag over het graf van Martin Bril en gebruikt het verscheiden van de laatste om de omroep Wakker Nederland te propageren. Hoogland vindt namelijk dat de aandacht die enkele programma’s van publieke omroepen schonken aan de dood van Martin Bril een ‘onsje minder’ had gemogen. Waarmee volgens hem is aangetoond dat de redacties niet onafhankelijk zijn. Immers, zo stelt Hoogland, toen Leo Derksen overleed ‘misschien wel de populairste Nederlandse dagbladcolumnist’ zwegen de publieke omroepen.
De scribent uit de club van ‘eigen mening eerst’ vertolkt vervolgens het verongelijkte idee dat andersdenkenden zoals VARA-redacteuren of het Volkskrant-journaille elitair en hautain zijn.
De heer Hoogland maakt in zijn stukje enkele denkfouten.
Martin Bril was volgens hem een stukkieschrijver. Anderen kennen hem echter ook als
cineast, dichter, reisboekenschrijver en journalist. Er verschenen 44 boektitels van zijn hand.
Smaken verschillen, maar was Leo Derksen wel de populairste? Misschien is Martin Bril het of voor mijn part Youp van ’t Hek. Hoe meet je trouwens wie ‘de populairste dagbladcolumnist’ is?
Het publieke rouwbeklag zegt volgens mij meer over de behoefte van vele lezers aan een onderscheidende pen tussen de kolommen vol dagelijkse kommer en kwel. Misschien gaf Martin Bril met zijn originele en tamelijk onafhankelijke kijk op personen en situaties meer ruimte aan de mensen in het land dan in menige politieke jammerklacht.
Rob Hoogland kan geheel onafhankelijk keuzes maken. Het voordeel van televisiekijken is dat je de knop kunt omzetten. Staat de publieke omroep je niet aan, zap gerust naar RTL of SBS. Waarom moet ‘publiek’ impliceren dat Telegraaflezers zich kunnen herkennen? De grootste familie van Nederland is toch ook een publieke omroep?
‘Kwaliteit’ en ‘populairiteit’ zijn begrippen die ieder voor zich hanteert. In mijn ogen is het hautain om met 844.184 abonnees, inclusief doorgeven, te spreken in termen van ‘Wakker Nederland’. Alsof daarmee de Telegraaffundering goed is voor het hele koninkrijk. Tel je de ‘hautaine, elitaire’ NRC, Volkskrant en Trouw-abonnees bij elkaar op zit je toch ook al gauw aan een kleine 700.000.
Het misleidende van de Telegraaf is om te denken dat zij bijkans gans Nederland vertegenwoordigen met hun dagblad en omroep in oprichting. En met de naam Wakker Nederland te suggereren ze dat de rest van het land ligt te slapen. Ben je onafhankelijk als je deze veel grotere groep uitsluit? Dat alleen al getuigt van hoogmoed. Nog los van de vraag of uitsluitend Wakker Nederland kan beoordelen wat onafhankelijk is. Hoogland en de zijnen pretenderen de waarheid in pacht te hebben door te handelen in landsbelang.
Over doden niets dan goed. Over de levenden ook trouwens. Ieder het zijne. Een kwestie van smaak dunkt me. Laat alle dagbladen en omroepen zijn eigen stukkies blijven brengen. Liever verscheidenheid dan de grote gemene deler vol vermeende onafhankelijkheid. Om daarmee originele denkers te smoren.
Posts
7 opmerkingen:
Ik ben het met een opmerking van Hoogland eens. “De ophef had wel een onsje minder gemogen.” De rest is populistisch gezever of pure propaganda. Youp van ’t Hek omschreef het gisteren in zijn column treffend:
Wist Martin Bril dat hij zoveel vrienden had? En waarom schreef niemand dat Martin heel vaak een bloedchagrijnige, egocentrische stomdronken chaoot was? Of schrijf je dat niet als vriend? Ik hoop dat mijn vrienden na mijn dood iets meer waarheden in hun stukjes schrijven. Zo eenzijdig wil ik niet herinnerd worden. En ik hoef ook niet zoveel vrienden. Volgens mij had Martin maar één vriend en dat is Ronald Giphart. Die doet wat een echte vriend behoort te doen na de dood, namelijk zwijgen.
Schrijft de ene stukjesschrijver over de andere stukjesschrijver aan de volgende stukjesschrijver...
Nou Stuk verdriet, waar blijft jouw stukje ?
Met Youp van 't Hek en Mark ben ik het volkomen eens. Ronald Giphart toont het ware respect door zich in stilte te hullen, hoewel Bril bij zijn leven niet bepaald vies was van media-aandacht.
Helemaal zwijgen deed Giphart ook weer niet. Hij plaatste op zijn nieuwe website www.giphart.nl een mooi gedicht van Bril over de dood.
Maar eigenlijk ging Vooringenomen voorbij aan de aandacht voor de dood van Bril. Dit was hooguit de aanleiding. Het gaat, in andere woorden, om de verscheidenheid aan persgeluiden die vrij mogen klinken. Het is aan de lezer/kijker om zich te identificeren. Meerdere indentiteiten in het medialandschap geven daarom keuze aan de 'consument'. ' Mot' je een bepaalde programma niet, dan schakel je de televisie uit.
NB: de camera-registratie van koninklijke intimiteiten tijdens hoogtijdagen, noem maar trouwerijen, begravenissen en doopceremonies, vind ik in dit verband ook een onsmakelijke vorm van opgedrongen voyeurisme. En toch, veel mensen smullen ervan. Laat hen dan toch meejanken. Gun het volk hun doden en tranen. Geef ze het verdriet. En kies zelf voor een andere vorm om er bij stil te staan.
Goh, Bloothooi heeft De Telegraaf gekocht. Vraag mij écht af wat hij vandaag zou hebben geschreven als hij die krant niet had gekocht. Aardige man hoor, die Bril, maar hij krijgt inderdaad nét iets teveel aandacht. Overigens is hij niet overleden, maar heeft hij zelfdoding gepleegd. Darmkanker en slokdarmkanker zijn beide te relateren aan een zéér ongezonde levensstijl.
En ja, de publieke omroep is overwegend links. Dat is (nog) geen verwijt, maar wél een feit.
Land van de waanzin
Wie in dit land nog niet helemaal krankzinnig is geworden, beschikt over een ijzeren geest of is ziende blind. Er is geen land ter wereld, waar de waanzin zozeer de motor van al het handelen is geworden als in dit openbare hondentoilet. Wie hier tot tien kan tellen, zonder over zijn eigen klanken te struikelen, is reeds vaardig genoeg voor het ministersambt; steek één natte vinger in de lucht en je bent meteen hoogleraar in de weerkunde; en wie, op een krukje staande, juist de schap kan aanraken, waarop het burgerlijk wetboek staat, wordt onmiddellijk gebombardeerd tot Minister van Justitie. De minkukels zingen het hoogste lied en scheppen hun eigen normen en waarden. Zing "Jan, d'r ligt een kip in 't water" zonder te stotteren en je wordt door Joop van den Ende tot ster verheven.
Hier worden dieven, inbrekers en moordenaars met liefde, begrip en zorg omgeven en worden de dievenvangers achter slot en grendel gezet. Laat per ongeluk je broek openstaan en ze noemen je meteen een potloodventer. Zing drie keer "Ik hou van Holland" en je bent een racist. Het is het carnaval van de gestoorden.
Ben je voor elk eerlijk ambacht ongeschikt, dan lonkt in de verte al het politieke handwerk en zwaait de deur van de Tweede Kamer reeds voor je open. In dit land van "Mag het een onsje meer zijn?" goochelen politici met centen en procenten en weten te melden, dat er over drie jaar zesduizend werklozen minder zijn, als nu de prijs van een kilo suiker met twee cent omhoog gaat. Geen enkele daad, die zij stellen, heeft enige importantie en nog minder draagkracht. Eindeloos leuteren ze aan de zijlijn van alle problemen en weten elk besluit van zoveel "mitsen" en "maren" te voorzien, dat er geen enkel besluit meer overblijft. De dwaas, die met zijn partij eens twaalf zetels had verloren, liep als een parmantige haan te kraaien, dat zijn partij nu de grootste was, doordat een concurrent nog dieper was weggezakt in de kiezersgunst. De man werd Minister President. Het is de triomf van de ondergang.
Een mislukte verpleegster werd jaren geleden minister van Verkeer en Waterstaat en sleurde alle vuurtorenwachters van hun toren en ontsloeg de helft van de brugwachters, zodat een ophaalbrug thans wordt bediend door een man, die zestig kilometer verderop zit met als gevolg, dat de brug regelmatig de lucht in gaat als er nog auto's op staan. Bezuinigen is het enige woord, dat de Haagse dwergen nog onbekommerd kunnen uitspreken. Triomfantelijk roepen zij, dat de reorganisatie van de politie is geslaagd, maar de burger zoekt op straat wanhopig en tevergeefs naar oom agent, tot grote vreugde van de crimineel, die thans ongestoord zijn karwei kan afmaken. Ook de waterpolitie werd "gehalveerd" zodat het ook op onze vaarten, meren en plassen nu pompen of verzuipen is.
Maar wat deze paarse rakkers pas echt tot zulke komische dwergen maakt, is de genialiteit waarmee zij de eigen verantwoordelijkheid voortdurend afschuiven op anderen. Als jongelui steeds vaker een snorfiets begeren omdat daarbij het dragen van een helm niet is verplicht en zij tegelijk het vermogen van die snorfiets opvoeren, krijgt niet de politie de opdracht deze overtreders aan te pakken, maar wordt het dragen van de helm voor een snorfiets verplicht gesteld, waarmee al diegenen (waaronder veel ouderen) die zich wel keurig aan de regels houden en voor wie de snorfiets ook eigenlijk is "uitgevonden", worden gestraft. En dan te bedenken, dat de meeste bromfietsers al zonder helm rijden, zonder dat daartegen wordt opgetreden.
Wie vroeger wegens openbare dronkenschap van de straat werd geplukt en ter ontnuchtering werd opgesloten, wordt nu zodanig het politiebureau uitgeknikkerd, dat hij aan de gevolgen daarvan overlijdt. Tegelijk wordt de verantwoording verschoven naar de kastelein, want wee degeen, die een dronkaard nog een borrel schenk. En als Kok vindt, dat er eindelijk eens iets gedaan moet worden aan het groeiende straatgeweld, krijgt niet de politie opdracht strenger op te treden, maar roept hij de horecaondernemers op het geweld te bestrijden. De hypocrisie van de machtelozen. Maar die ene horecaondernemer, die een opmerking maakte tegen een "wildplasser" (is die naam ook een bedenksel van Kok?) werd meteen in elkaar geslagen in het bijzijn van twee Amsterdamse juten, die geen hand uitstaken om de man te helpen.
Als 70 procent van de fietsers zonder licht rijdt, wordt dit euvel niet aangepakt, maar wordt de verantwoording voor een eventuele aanrijding met zo'n onverlichte minkukel bij de automobilist gelegd. En honderdvijftig andere minkukels, die door ons gekozen zijn om onze belangen te behartigen, lopen als domme schapen achter dit voorstel van mevrouw Nederwiet Sordrager aan.
Niet de inbreker wordt gestraft maar hij bij wie is ingebroken wordt vermanend toegesproken; had hij zijn eigendommen maar beter moeten beschermen. Wie zijn deur niet goed op slot doet, kan beschuldigd worden van uitlokking tot misdrijf.
Intussen krijgt de politie opdracht voor tientallen miljoenen aan bekeuringen uit te schrijven aan te hard rijdende automobilisten, maar wie roept, dat er te weinig blauw op straat is, krijgt te horen, dat daarvoor het geld ontbreekt. Desondanks wordt er bijna een half miljoen uitgegeven aan een feestje, waarop wegens wanbeleid weggepromoveerde politiefunctionarissen worden uitgewuifd. En Dijkstal, die als kamerlid voortdurend luid blaatte, dat er zeker tienduizend agenten bij moesten komen, blijkt als minister zo'n rampzalige mislukking, dat bij hem vergeleken Frits Bolkestein, ook wel Frits Bakzeil genoemd, op een doortastend man gaat lijken. Dijkstal staat dan ook keurig als nummer twee op de lijst van de VVD, bij welke partij kwaliteit ook al niet meer maatgevend is, alleen het kabaal wat je maakt.
Intussen verzinnen de Haagse graaiers steeds nieuwe trucjes om de burger geld uit de zak te kloppen welke ordinaire hebzucht wordt aangekleed als "zorg om het milieu".
Een man, die met een schitterende demonstratie aantoonde, hoe je binnen een uur een Nederlands paspoort op briljante wijze kunt vervalsen, is veroordeeld tot 4 jaar gevangenisstraf inplaats van te worden benoemd tot Officier in de Orde van Oranje Nassau, want zonder hem had de hele Haagse ambtenarenkolonie nieteens ontdekt, welk wanprodukt het nu weer had afgeleverd. En tenslotte zitten ambtenaren van het Ministerie van Financiën tientallen jaren in een pand, waar archiefkasten staan, zonder dat een zo'n kaboutertje ook maar een seconde op de gedachte komt eens te kijken, wat er in die kasten zit. Niets illustreert duidelijker de geestelijke lamlendigheid en het gebrek aan zelfstandig denken van ons ambtenarenkorps als dit laatste gebeuren.
Kortom: verlos ons van alle politici, Heer.
Leo Derksen
Wat al op Bloothooi staat, en volgens mij ook bedoeld wordt is het gebrek aan stukjesschrijvers die door middel van een gouden pennetje, met een 'originele en tamelijk onafhankelijke kijk op personen en situaties' velen een lach bezorgt of een traan.
Ver verheven boven populistische, politieke dan wel polemische progaganda. Het valt me op dat hoe meer de bijdragen hierboven politiek getint zijn, hoe minder ze te pruimen zijn.
Laat me lachen of huilen, ga anders lekker wat anders doen.
Een reactie posten