Het strand wacht. Elke dag. Op de badgasten, het volgende getij, nieuwe seizoenen, nemen en geven. Het strand toont zich een enkele keer onstuimig, wacht van tijd tot tijd op springvloed. Het strand is wachten nooit beu. Zoveel zandkorrels, zoveel geduld. Je zou er zowaar rustig van worden.
Posts
1 opmerking:
Beste meneer Blootboy, met de zinsconstructie "je zou er zowaar rustig van worden", wordt een zogenoemde aanduiding van een onwenselijke mogelijkheid weergegeven. Mag ik hieruit opmaken dat u dus juist onrustig wordt van het strand?
Want in dat geval kan ik u de Heuvelrugse bossen van harte aanbevelen.
Een reactie posten