Aanvankelijk wilde ik hier onthullen welke type meisje (lees: vrouwen tot circa 45 jaar) mijn aandacht trekken. Als eerste denk ik dan aan een Minoesmeisje. Oftewel een Carice-girl. Het poezelige dametje, uit het verfilmde kinderboek, werd door de actrice Carice van der Houten treffend vertolkt. Voordat het grote publiek haar ging omarmen bewonderde ik Carice al.
Al snel sprongen mijn gedachten naar het verschil tussen verantwoordelijk zijn, verantwoordelijkheid nemen en verantwoordelijk voelen. Neem als voorbeeld de fractievoorzitter van de Partij voor de Vrijheid. Stel, er valt een slachtoffer te betreuren na een extremistische aanslag op een Nederlands doelwit. Dan stelt de polariserende politicus, ongetwijfeld met veel bombarie, de daders verantwoordelijk. Zou hij zich, diep in zijn hart, dan toch ook een beetje verantwoordelijk voelen? En tegenover de nabestaanden verantwoordelijkheid nemen?
Als ik te lang denk aan die rare snuiter zie ik Carice weer voor me. Gelukkig ben ik verantwoordelijk voor mijn eigen gedachtegoed. Nu maar hopen dat alle Minoesmeisjes ongedeerd blijven.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
2 opmerkingen:
Hugo, gefeliciteerd met je honderdeneerste Bloothooi-overpeinzing.
Zit ik hier achter een bankbureel een beetje te verstoffen en weg te dommelen, begin jij over Clarice van Houten, mmmmmm. Laat je teerbeminde deze gedachtenspinsels maar niet lezen.
Heren, wat een liefde ineens op Bloothooi ! Is de vervroegde herfststorm van gisteren al weer geluwd ? Waarom hebben jullie het toch over nummer 100 en nummer 101 terwijl de teller iets anders laat zien ?
Een reactie posten