Bestaat er zoiets als visueel kabaal? Dat je je ogen dicht wilt doen en van gekkigheid niet weet waar je kijken moet. Verkeersaanduidingen, reclameborden, abri's behangen met wervende boodschappen. Ze komen op je af als vliegende sneeuw. Knipperen helpt nauwelijks. Wrijven evenmin.
De openbare ruimte in Nederland is klein en iedereen wil zijn of haar zegje doen. Jan en alleman moet zonodig kunnen melden wat'ie wil. Het gewauwel op televisie verplaatst zich nu ook naar de straten en bermen. Als je naam maar valt, denkt de ondernemer die een bordje timmert. Nu snap ik de ontlezing steeds beter. Mensen zijn de mededelingen meer dan zat. Geen moment is er rust. De hele dag door bestookt met informatie. Vaak zijn het letters, in de toekomst staan er joekels van full HD schermen met onafgebroken bewegende beelden langs de kant van de weg. Op elke straathoek een LCD display, wat het ook zijn mag. Nog meer palen en straatmeubilair.
Taal noch teken wil ik vernemen. Ze kunnen van mij het dak op met de terreur van tekst en uitleg. Ik zie graag vooral ruimte in de openbare ruimte. Zolang iedereen iets kwijt wil, verliezen we de vrijheid uit het oog. Ongehinderd vooruit kijken is er nauwelijks meer bij. Ondertussen zitten we mooi opgescheept met een hoop gezwam in de ruimte.
Posts
1 opmerking:
Leuk, Blootbord, om de aandacht van je collega's af te leiden. Collega's? Ja, want het zijn vooral de bureelklevers die ons land volplempen met (verkeers)borden, schijterig dat ze zijn om aansprakelijk te worden gesteld als er iets "ernstigs" gebeurt. Nu kunnen ze altijd lekker zeggen, "er stond een bord met aanwijzingen". En zo wordt ons complete landje naar de verdommenis geholpen door een ieder die meevreet uit de staatsruif. Staatsruif? Ja, en die wordt gevuld door de roofridders.
Een reactie posten