Als ‘onbeschrijfelijk’ omschreven gebeurtenissen in de wereld, en dicht bij huis, laten zich wonderwel samenvatten. Teruggebracht tot enkele feiten en een lijstje van aantallen doden en gewonden. Voor de krantenlezers en televisiekijkers dan. Getuigen zullen lang zoeken naar woorden.
Bij tijd en wijle bekruipen mij boosaardige gedachten. Dat ik iemand iets zou willen aandoen. Tot nu toe blijft het bij gedachten. Zo gis ik naar de redenen om pijn te doen of zelfs te doden. Wat drijft iemand die leed aanricht? Psychologie van de koude grond dus, waarmee velen zich ledig houden omdat het zo’n dankbaar borreltafelgespreksonderwerp is. Het beangstigende is evenwel dat in mij ook een dader schuilt. Soms ben ik overmand door oprechte toorn. Dan is er een duiveltje in mij gevaren. Vervolgens verkoop ik iemand een mep (zelden gedaan overigens), smijt met een kopje dan wel een bord. Geef een schop tegen de deur of misschien gooi ik ‘m heel hard dicht. Waarmee ik tot bedaren kom. Meestal wel.
Wat bezielt me om toe te geven aan de kracht van het kwaad in mij? Gelukkig wint een ‘beschaafde’ ik het telkens van de innerlijke boeman. Ze sloten een duivels pact, die twee, dat al geruime tijd stand houdt.
Mocht de wanhoop nabij zijn dan is een toevlucht tot de muzen een aanrader. Ben je schrijfvaardig kies je voor een hekeldicht of schotschrift. Men kan zingen, dansen en boetseren. Madonna zong ‘Express yourself. Come on and do it’. Ben je kunstschilder dan kwak je tubes leeg en zwaai je met de kwast in de rondte.
Er zijn er die de muzen vergeten en hun gram halen achter het stuur. En zo - het woord stuurmanskunst onwaardig - handen en voeten geven aan hun dadendrang.
Bij tijd en wijle bekruipen mij boosaardige gedachten. Dat ik iemand iets zou willen aandoen. Tot nu toe blijft het bij gedachten. Zo gis ik naar de redenen om pijn te doen of zelfs te doden. Wat drijft iemand die leed aanricht? Psychologie van de koude grond dus, waarmee velen zich ledig houden omdat het zo’n dankbaar borreltafelgespreksonderwerp is. Het beangstigende is evenwel dat in mij ook een dader schuilt. Soms ben ik overmand door oprechte toorn. Dan is er een duiveltje in mij gevaren. Vervolgens verkoop ik iemand een mep (zelden gedaan overigens), smijt met een kopje dan wel een bord. Geef een schop tegen de deur of misschien gooi ik ‘m heel hard dicht. Waarmee ik tot bedaren kom. Meestal wel.
Wat bezielt me om toe te geven aan de kracht van het kwaad in mij? Gelukkig wint een ‘beschaafde’ ik het telkens van de innerlijke boeman. Ze sloten een duivels pact, die twee, dat al geruime tijd stand houdt.
Mocht de wanhoop nabij zijn dan is een toevlucht tot de muzen een aanrader. Ben je schrijfvaardig kies je voor een hekeldicht of schotschrift. Men kan zingen, dansen en boetseren. Madonna zong ‘Express yourself. Come on and do it’. Ben je kunstschilder dan kwak je tubes leeg en zwaai je met de kwast in de rondte.
Er zijn er die de muzen vergeten en hun gram halen achter het stuur. En zo - het woord stuurmanskunst onwaardig - handen en voeten geven aan hun dadendrang.
Posts
4 opmerkingen:
Beste Hugo,
Wat stoer dat jij durft te schrijven wat ik ook regelmatig denk: Boosaardige gedachten, iemand iets willen aandoen, misschien wel vermoorden.
Kennelijk is niets menselijks ons allen vreemd. Want als een goedaardig man als jij al eens boosaardige gedachten heeft, dan laat het zich niet moeilijk raden hoe het met de rest van de mensheid is gesteld. De mens, het enige zoogdier dat moordt voor... ja waarvoor eigenlijk? Voor de lol?
Ik kan mij in ieder geval heel goed voorstellen dat iemand zo intens getergd én depressief kan zijn, dat hij/zij, hoewel meestal een hij, de wapens oppakt, een aantal mensen vermoordt en dan zichzelf van het leven berooft.
Wie volgt?
Ik ben achteraf heel blij dat ik je zaterdag heb kunnen tegenhouden om met twee Georgische zwaarden het veld over te steken en bij nummer 45 te..., ja wat eigenlijk. Wat een donkere kanten allemaal aan het begin van de week. Tijd voor vakantie !
Naar nu blijkt ben ik net op tijd vertrokken uit een in potentie zeer geweldadige buurt. Het risicoprofiel van Driebergen zal nooit meer hetzelfde zijn.
De buurt is pas gewelddadiger (met twee d's) geworden na het vertrek van vier mooie (jonge)dames. Zonder deze vier dames zal de Sperwerkamp nooit meer hetzelfde zijn...
Een reactie posten