Spookdorp

Minister Eberhard van der Laan, van Wonen, Wijken en Integratie is bang voor spookdorpen. Mij lijkt het juist zalig om een poosje in een spookdorp te bivakkeren. Geen burengerucht, nauwelijks verkeer en… de stilte om je heen. Eindelijk eens een plaats waar niets te doen is. Ver weg van de uit haar voegen barstende Randstad volop de schoonheid van verval genieten. In de verre omtrek geen windowdressing van spiegelglazen hoogbouw en opgepoetste voorgevels. Nee, puin op de stoep, verf die afbladdert, rotte kozijnen of manshoog gras in de voortuin. In de verte een verdwaalde trekker.
Vroeger moest je op spookdorpenjacht in Bretagne of Zuid-Europa. Nu kun je – fijne vakantie in eigen land – dicht bij huis een spookdorp bezoeken. Lege huizen, dichtgetimmerde winkels. Een handjevol bejaarden dat krom als een hoepel op een bankje naast de kerk wacht tot hun tijd is gekomen. De jeugd heeft hen allang verlaten. Het gerucht gaat dat hun gehucht wordt geruimd. Streekbussen rijden er met een boog omheen omdat geen mens in- of uitstapt. Holland en Utrecht zijn vrijwel onbereikbaar vanuit hier. De landkaart lijkt dit gat vergeten.
Huppel, Henxel, Oosterwijtwerd of Oterdum. Er wordt wat afgespookt. Zijne Excellentie Van der Laan ziet liever forenzen bumper aan bumper via de turborotonde een treurniswekkende nieuwbouwwijk verlaten. Dat is pas leefbaar in zijn visie.