Witman's werkelijkheid

Hoe vaak Duco Witman doktertje speelde herinnert hij zich niet precies. Liever was hij trouwens patiënt. Om lang onderzocht te worden. Basisschoolleerling was hij, en donders goed op de hoogte van waar Abraham de moster haalde. De zustertjes uit zijn klas waren er druk mee. Het nodige moest gevoeld en betast worden. Een veel aangenamer tijdverdrijf dan piemeltje kijken, vond Duco. In een koude schuur of het oude krantenhok naast de school.
Tegenwoordig vervangt een webcam de koude schuur. Nu kan Duco Witman vanachter zijn personal computer onbeschaamd geslachtsdelen bewonderen. Slim uitgebate sites vormen het doorgeefluik voor vlees in hoge resolutie. Eerst nog bedekte bovenlichamen, een verhulde boezem. Dan de chat vol beleefdheden en leugens. Naam, leeftijd en huwelijkse staat verdraaid al naar gelang het doel. Daarna verdwijnt het topje, worden plagerig tepels beroerd. Tijd rekken, lijkt de opdracht van de internetondernemer. Verveeld wrijven over de venusheuvel. Eindelijk gaat het broekje uit. De camera zoomt in. Vervolgens ontvouwt zich een vulva wereldwijd. Vingers graaien, draaien en strelen tot de webcamgirl zich gaat vervelen. Tachtig cent per minuut is de opbrengst voor de porno-provider. Tel uit je winst voor een vlakke vertoning van eendimensionaal vermaak. Plus de kosten van de mobiele telefoon.
Duco wil geen enen en nullen, geen bits en bites. Geen tweeëntwintig inch intimiteit. Hij walgt van de desktop-schatjes, de als ‘leuke dames uit Nederland en België’ aangeprezen exhibionisten. En hij als VGA-voyeur. Hij sluit de computer af.
Duco verlangt naar de koude schuur en mist de mierentietjes van zijn eerste vriendinnetje.