Afgemeten

Bijna zou je vergeten dat Leidsche Rijn de naam is van een riviertje in de provincie Utrecht. Een overblijfsel van de vroegere loop van de Rijn. Als ik via Google zoek naar Leidsche Rijn volgen voornamelijk resultaten op het gebied van wonen en nieuwbouw. En wijkinformatie, verwijzingen naar websites van de hondensportvereniging en de dierenkliniek, noem maar op. Allemaal met Leidsche Rijn in de naam.
Het provinciale riviertje is in de verdrukking gekomen sinds de ruimte er omheen extra geordend werd. Op gezag van bestuurders en planologen is achter de tekentafel bedacht hoe de nieuwe bewoners voortaan leven, denken en doen. Tot en met de rijrichting naar een exact afgemeten ‘kindercluster’ aan toe.
Zoals vroeger steden vanzelf groeiden wordt het toeval hier angstvallig vermeden. Met in het achterhoofd de ouderwetse ruilverkaveling is landjepik gespeeld. Zo ontstond een uit de hand gelopen volkstuinencomplex in modern jasje.
“O ja, daar tegen het voetbalveld aan is nog een strook grond vrij. Er kunnen met gemak twee herenhuizen op.”, zegt de ene ontwikkelaar tegen de andere. Als je de achterdeur opendoet kukel je pardoes in de sloot. Voor een tuin is geen plaats meer maar wat maakt het uit. Het herenhuis ligt namelijk in het Leidsche Rijn Park. Dat trouwens voor een groot deel bestaat uit sportcomplexen. Want kunstgras is ook groen en vier voetbalvelden suggereren vanzelf al een zekere uitgestrektheid.
In Leidsche Rijn staat de groeiende bevolking letterlijk tegen de muur. En wel tegen de muur van de woning van de buren. Hier telt dat je woont en niet waar je woont. De ‘fraaie, stijlvolle, karakteristieke, unieke’ huizen zouden net zo goed in Hoofddorp of Houten kunnen staan. Maar de tevredenheid straalt er vanaf. Men heeft een dak boven het hoofd en bivakkeert hutje mutje op goed geluk in een getto waar gezelligheid een tijdbom is.
De welvaart barst welhaast uit z’n voegen.