maandag 15 juni 2009

Vertrouwd














Te laat voor de toespraak door burgemeester Job Cohen, met daarin fragmenten uit Het geluk van de brug, een bundeling van de columns van Kees Fens voor het maandblad van het Genootschap Amstelodamum, en net te laat voor de onthulling van de naamplaquette. Maar wel vlak daarna op de brug.
Dus één van de eerste mensen die over de brug over de Keizersgracht tussen de Hartenstraat en de Reestraat liep die voortaan Kees Fensbrug heet. De plaquette ziet eruit alsof deze al jaren aan de balustrade is bevestigd. Met zijn blik uit het raam van zijn appartement aan de Keizersgracht heeft de literatuurcriticus zich de brug allang eigen gemaakt. Dat de brug naar hem vernoemd is, klinkt direct vertrouwd.
Ook al is Kees Fens een jaar dood, vergeten doet men hem niet. De brug stond vol met familie, vrienden en andere belangstellenden. Velen missen de schrijver van de wekelijkse essay. Onder het kopje In het voorbijgaan in de Volkskrant op donderdag. Vaste plaats, vaste prik.
De naam van Kees Fens gaat nooit meer voorbij. Voortaan gaan de mensen voorbij. Per fiets, te voet of in een taxi. Toeristen fotograferen, verliefde stelletjes zoenen en provincialen passeren maar zijn naam blijft voor altijd hangen. Weer een vaste plaats waarvan velen zullen genieten.

6 opmerkingen:

Bruno Bridge zei

Ze hadden beter een hek naar hem kunnen vernoemen...

Stef Straatnaamgever zei

Binnenkort in Driebergen de Bloothooisteeg.

Hans zei

Ach kijk nou, weer zo'n schrijver die is overladen met vele vage prijzen, meermalen zelfs voor zijn "gehele oeuvre". Ja ja, als je maar voor de Volkskrant hebt geschreven, dan hoor je er pas écht bij.
Welke Nederlandse schrijver heeft nog geen prijs? Roept u maar...
Wat mij betreft dondert die gehele Fensbrug in die gore gracht.

Kukeleku zei

Daar zal die haan niet blij mee zijn !

Mark zei

Het is duidelijk: Hans is geen fan van Fens.

Hans zei

Nou, Hans is meer geen fan van dat vage Nederlandse beleid op het gebied van prijzen. Nergens zoveel prijsjes als in het schrijverswereldje. En áls iemand een keer wordt/is vergeten, ligt er altijd nog wel ergens bij een gesubsidieerd literair clubje een prijs voor het "gehele oeuvre" in de kast. En daar zijn anderen dan weer heel gevoelig voor; vooral de Volkskrantlezende linkse intelligentsia én Bloothooi. Om kotsmisselijk van te worden.