Stroom

Hier geldt de vaart der volkeren. Stilstand is immers achteruitgang. Trouwens, waar moet je stilstaan? De rijbaan kent geen berm maar hoge betonnen randen. Even uitwijken of zomaar ergens parkeren is uit ten boze. Op afwijken van het gebaande pad is niet gerekend. Voor voetgangers lijkt helemaal geen plaats bij de Langerakbaan. Een fietspad kruist de verkeersweg. Een punt waar fietsers heel goed uit hun doppen moeten kijken, om te voorkomen dat ze voor de sokken gereden worden. Het verkeer raast, sjeest en zoeft voorbij. De mensen achter het stuur verblikken of blozen niet.
‘Ruim baan voor mij’, luidt de boodschap zodra ze hun weg vinden op de banen en assen van asfalt die hun biotoop doorkruisen.
‘Aan de kant.’
In zekere zin verblikken de mensen wel. Ze vreten kilometers en doen het niet voor minder. Tussen de wielen wonen ze, en dragen met verve uit: ‘Blij dat ik rij.’
In de nabijgelegen 30 kilometerzones waant de wandelaar zich veilig. De toevallig passerende eenling mag zich enkel vertonen in daartoe aangewezen gebied. Voor de rest is alles berekend op de stroom van de massa.