Openbaar

Grote stations zijn een bonte verzameling medemensen die me nieuwsgierig maken. Onderweg probeer ik in een flits een indruk te krijgen. Waar woont de advocaat-stagiaire, strak in het lichtgrijze pak die koket met zijn plu en leren aktetas door de traverse flaneert? Wanneer krijgt hij door dat de lange flap van zijn zijden das onbedoeld over de rechterschouders gedrapeerd is. In plaats van dat die voor zijn buik hangt. Zoals een das hoort te doen. Met alleen de korte kant, in fel rood ziet zijn witte hemd er potsierlijk uit.
Het Roemeense meisje met accordeon bij de uitgang aan het busplein traint, net als elke werkdag, voor de wereldkampioenschappen meelijwekkend misdeeld kijken.
Grote stations zijn een showroom vol mooi, lelijk, raar, maf, oud, jong, vies, schoon, dun en dik volk dat zich openbaar laat vervoeren. Jammer dat ik meestal haast heb als ik op grote stations kom.